Zoals voor veel labels geldt, heeft het romantische tijdperk geen precies gedefinieerde grenzen. Hoewel het van grofweg 1820 tot 1910 plaatsvond, kan de muziek van dat tijdperk worden onderverdeeld in vroeg en laat. De late werken van Ludwig van Beethoven worden bijvoorbeeld vaak beschouwd als het begin van de romantiek. En veel componisten die leefden en schreven tijdens de muzikale explosie van de 20e eeuw begonnen vanuit de romantische traditie. Richard Strauss hield bijvoorbeeld tot in de late jaren 40 vast aan die traditie, zoals in het werk Vier letzte Lieder. Net als in de beeldende kunst en literatuur draait het bij romantische componisten om zelfexpressie, grootschalige emotie en nieuwe ideeën. Weinigen verpersoonlijken die creatieve drang beter dan Richard Wagner − in het bijzonder in zijn monumentale opera Tristan und Isolde.