Een opera is eigenlijk pas compleet als een tenor uit volle borst zingt. Luciano Pavarotti (1935-2007) bijvoorbeeld, de Italiaanse tenor die ruim 100 miljoen albums verkocht. Hij werd geboren in Modena en kreeg van zijn vader, een amateurtenor, een grondige muzikale opvoeding. Vervolgens nam hij vanaf zijn negentiende zangles en gaf hij nog twee jaar les, voordat hij zich geheel wijdde aan een zangcarrière. In 1961 won hij een internationale competitie en debuteerde hij als Rodolfo in Puccini’s La bohème (1896). Zijn heldere en expressieve stijl was geperfectioneerd toen hij een vruchtbare samenwerking begon met Joan Sutherland en de echtgenoot van de sopraan, dirigent Richard Bonynge. Pavarotti’s vertolking van de aria ‘Ah! mes amis’ uit Donizetti’s La fille du régiment leidde tot zijn bijnaam De koning van de hoge C. In 1972 nam hij ‘Nessun dorma’ uit Puccini’s Turandot (1926) op, en met dat lied zou hij levenslang verbonden blijven (het werd gebruikt als herkenningsmelodie van het WK voetbal 1990). Pavarotti blonk uit in komische rollen die belcanto gezongen moeten worden, bijvoorbeeld in opera’s van Puccini, Verdi en Donizetti. Maar zijn muzikaliteit werd daardoor niet beperkt; neem bijvoorbeeld zijn uitvoering van het deel ‘Ingemisco’ uit Verdi’s Requiem (1874). In 1990 werd hij zelfs een soort popster toen hij lid werd van The Three Tenors, met ook Plácido Domingo en José Carreras. Richting de millenniumwisseling verslechterde zijn gezondheid. Zijn laatste opera-uitvoering was in 2004, drie jaar voor zijn overlijden.