Romantisch en meeslepend, speels en eigenwijs, rebels rockend, verleidend exotisch, hypnotiserend of episch orkestraal. Michel Magne (1930-1984) voelde zich als een vis in het water in de onconventionele cinema van de experimentele jaren 60 en 70. De Fransman leverde sprankelende muzikale pretpakketten af voor vele films, waaronder Fantômas, Gigot en Barbarella. Alle emoties en stijlen — van pure showjazz tot statige symfonische werken — komen aan bod, het liefst vlak achter elkaar. Met zijn aanstekelijke mix van traditionele deuntjes en experiment werd hij een favoriet voor vele filmmakers.