De veldslagen in ‘Lord of the rings’. Het romantische moment op ‘The Titanic’. De dreiging van ‘Jaws’. De vrolijkheid in de regen tijdens ‘Singing in the rain’. Veel beroemde filmscènes staan in ons geheugen gegrift dankzij de begeleidende muzikale huzarenstukjes. Soms zijn ze prominent aanwezig met spetterende orkesten of knallende popliedjes, andere keren staat de muziek subtiel in dienst van de film zodat we het niet eens in de gaten hebben dat het de filmcomponisten zijn die ons naar het puntje van onze stoel trekken of tot huilen dwingen. Het vertellen van verhalen gaat al eeuwenlang samen met muziek, maar het filmtijdperk zorgde voor eindeloze nieuwe mogelijkheden. Dat de mogelijkheden volop worden benut en opgerekt is duidelijk. Van de orkestjes die onderaan het filmscherm zaten om stomme films schwung te geven tot pakweg de experimentele elektronica die hedendaagse science fiction begeleiden. En alles daar tussenin. We kennen Hollywoodgiganten die blockbusters aanvoeren met bombastische symfonieën, zoals John Williams en Hans Zimmer. We kennen de sprookjeswerelden van Danny Elfman. De harmonica's van Ennio Morricone die de blikken van cowboy Clint Eastwood nog koeler maakten. Of juist de meer obscure, angstaanjagende thrillerdrones van David Lynch. Maar er zijn ook popmuzikanten die hun carrière zagen exploderen nadat ze liedjes leverden voor iconische scènes, zoals Celine Dion, die Kate Winslet en Leonardo DiCaprio liet schitteren. En dan hebben we natuurlijk nog de musicals, waar muziek de grootste hoofdrol in speelt. Generaties smolten voor John Travolta en Kevin Bacon dankzij hun moves in klassiekers als Grease en Footloose. Muziek die gebundeld wordt met de kracht van cinema komt in vele vormen, maar heeft één ding gemeen: beleven is meemaken.