Valen Hsu (1974) dankt haar platencontract aan een optreden in een restaurant, waar de Taiwanese zangeres haar paradijselijke vocalen serveerde. Die zijn rijk als een vijfgangenmenu en vormen een delicaat vehikel voor ingrijpende emoties als twijfel, hoop en verdriet. De piano, waarop ze al sinds haar vierde speelt, is een natuurlijke bondgenoot voor haar tedere zang. Maar ook strijkers, achtergrondkoortjes en rustige drums dompelen haar mandopop in melancholische herfstkleuren. Hier zijn haar gevoeligste nummers.