Diplo Presents Thomas Wesley: Chapter 1 - Snake Oil

Voordat Thomas Wesley Pentz de cultureel revolutionaire dj en popprovocateur Diplo werd, groeide hij in Florida op met een muzikaal dieet van Christelijke radiozenders, countryhits en hiphop. “Ik keek elke dag naar CMT en Rap City op BET zodra ik uit school kwam”, vertelt hij aan Apple Music. “Ze waren even belangrijk. Ik was net zo geobsedeerd door Tim McGraw en Alan Jackson als door Wu-Tang [Clan] en Dr. Dre.” Countrymuziek staat van oudsher niet open voor experimentalisten die genres willen vermengen, maar door het explosieve succes van afvallige buitenbeetjes als Lil Nas X en Orville Peck zag Diplo een opening. “Ze betreden als een soort punkrockers de countrywereld”, zegt hij. “Ze doen het vanuit de buitenkant en bewijzen dat je Nashvilles regels niet meer nodig hebt.” Nadat hij maandenlang country-artiesten probeerde te verleiden om samen te werken vond hij er een paar die het avontuur wel aandurfden, waaronder Thomas Rhett en Morgan Wallen. “Dat zijn grote mainstream countrysterren die weten dat de tijden veranderen”, zegt hij. “Toch namen ze een risico voor me door dit op te nemen”. Snake Oil is een hybride draai aan een cliché dat weigert zichzelf al te serieus te nemen en daagt de definitie van wat anno 2020 countrymuziek is uit. “Het is mijn versie ervan”, zegt hij. “Country is het vehikel, maar het is net een pick-up truck met spoilers op de achterkant die verlaagd is en die ik in felle kleuren heb gespoten.” Hier praat Diplo over alle tracks en samenwerkingen op zijn nieuwe muzikale voertuig.
Intro (feat. Orville Peck) “Orville stuurde mij al privéberichten voordat ik wist wie hij was en we werden goede vrienden. We gaan met elkaar om. We werkten aan een nummer van Noah Cyrus [‘On Mine’] en ik vroeg hem om een inleiding voor het album te maken − een gitaarloopje, omdat ik mijn eigen gesproken woord zou toevoegen. Maar uiteindelijk deed hij het hele ding zelf en ik vond het te gek. Het is de perfecte introductie voor dit album, waarop allerlei country- en popstijlen tegen elkaar duwen. Hij is de meest afwijkende figuur in die wereld, dus ik vond het een logische keus. Het wekt de verwachting dat niets van wat volgt normaal zal zijn. We halen het uit elkaar. We geven er onze eigen draai aan. Dit is het verhaal van mijn team.”
So Long “Dit was de eerste countrysong waar we aan werkten en het was niet eens met opzet. Het gebeurde toen ik een songwriterskamp bezocht voor mijn andere project, Silk City. Het bleek dat Diana Gordon, die me hielp met het schrijven van veel melodieën, ook een verstokte oldschool countryfan is. Ze improviseerde een countrymelodie en daar bouwden we het nummer omheen. Op een bepaald moment maakten we plannen om op Stagecoach [2019] te spelen − ik zou echt niet meer weten wiens idee dat was − en [de aanstormende countryzanger] Cam en ik brachten dit een week voor het festival uit. Het was een geweldig optreden. Lil Nas X en Sam Hunt stonden met me op het podium, de tent was uitverkocht. Je kon voelen dat het perspectief van mensen veranderde. Ik werd eigenlijk niet betaald voor die show. Ik moest er van mezelf heen. Maar het was een van de beste shows die ik vorig jaar deed. Het jaar daarna werkte ik aan het album.”
Heartless (feat. Morgan Wallen) “Mijn management houdt van countrymuziek − ze managen ook Sturgill Simpson − en ze lieten me al snel kennismaken met Morgan Wallen. Zijn matje viel direct op. Ik zei: ‘Ja, cool. Ik vind die gast met het matje wel relaxed.’ Hij was een soort outsider. Ik ging naar een van zijn concerten en we besloten om samen iets op te nemen, maar het duurde een tijdje omdat zelfs hij er een beetje bang voor was. We probeerden een track met trapdrums uit − ik had er eerlijk gezegd niet over nagedacht, het voelde gewoon aan alsof het tempo juist was − en het leidde tot zoveel ophef. Dat is hoe Nashville werkt. De politieke intriges zijn uniek. Mensen willen liever geen nummer van Diplo op een countryzender. Ze willen dat het blijft zoals het is en de controle behouden over de muziekstroom. Daar hebben we maandenlang tegen gevochten. Uiteindelijk besloten we om het in ons voordeel te gebruiken. Morgan zei: ‘Oké, laten we het doen. Dit wordt mijn meest bizarre plaat’. En het werd het grootste nummer dat we hebben. Het is nu driemaal platina. Het blijft maar hoog in de charts staan en vindt telkens een nieuw publiek.”
Lonely “We schreven dit tijdens datzelfde songwriterskamp in Malibu en deze gasten waren daar toevallig ook. Dit was voordat de Jonas Brothers weer samenkwamen. Ryan Tedder, een vriend van me, zei: ‘Hey, kunnen we samen iets schrijven? De Jonas Brothers zijn weer bij elkaar.’ Dus we maakten een plaat die niet echt country was, maar het belandde uiteindelijk niet op hun album. Dus ik herschreef het en gaf het meer countrysmaak. Maar het is nog steeds de meest poppy track op het album. Ik bedoel, we hebben het over de Jonas Brothers. Wat had je verwacht? Ik ga geen trapsong met ze doen.”
Dance With Me “Ryan [Tedder] werkte hier al aan en vertelde dat Thomas Rhett erop zou zingen. Ik zei: ‘Ik ken die gast! Hij is een countrygast.’ Maar het was een popsong. Toen vond ik dat het paste bij wat ik aan het doen was. Uiteindelijk zei Ron Perry van Columbia dat we er een feature op nodig hadden en Young Thug was de meest willekeurige feature die we konden bedenken. En hij kreeg het voor elkaar. Het is de gekste plaat maar ook de meest commerciële, en dat is met opzet. Ik wilde een statement maken over wie toestemming heeft om wat te doen. Want zelfs het team van Thomas Rhett zei: ‘We zijn niet zo zeker over Young Thug.’ Ze begrepen het niet helemaal. Ze zijn gewend om overal rustig over na te denken en de juiste beslissingen te nemen omtrent hun carrière. Maar ik zei: ‘Vertrouw me, laat de zangpartij aan mij over. Ik beloof dat het geweldig wordt.’ Ik herinner me dat Thomas nog steeds niet wist wie Young Thug was en dat hij de tekst helemaal niet begreep, maar het wel goed vond. Dus hij draaide het voor zijn vader en schoonvader en die zeiden: ‘Dit is geweldig. Ik weet ook niet waar hij het over heeft, maar de energie is top’. En mede daardoor stemde Thomas in.”
Do Si Do “Blanco [Brown] had een heel coole plaat getiteld ‘The Git Up’ en dat was een enorme hit op countryzenders. Het was een fusie tussen hiphop en country. Ik vond het geweldig. Ik ben een dj, dus ik wilde er een danceversie van maken − voor linedance. We hadden het idee om een uptempo versie te maken van Johnny Cashs ‘I’ve Been Everywhere’ en we begonnen te improviseren. Ik bedacht de hook. We voegden harmonica toe. En dat was het.”
On Mine “Ik schreef dit nummer eigenlijk jaren geleden met MØ, de Deense artiest waarmee ik ‘Lean On’ maakte. Het was een totaal andere lofi downtemposong en al die tijd wist ik niet wat ik er mee aanmoest. Maar ik herschreef stukjes hier en daar, en veranderde het tempo en de productie. Het klonk cool. Ik dacht, wie kan het zingen? MØ was heel druk met haar eigen project, dus ik vroeg Noah [Cyrus] en ze zong het de dag erna. Orville speelt mee op gitaar en drumt ook een beetje.”
Real Life Stuff (feat. Julia Michaels & Clever) “Julia is een heel goede vriendin van me en nadat we enkele demo’s deden met Amy Allen viel deze het meest op. Maar het had een feature nodig en we hadden al elke weg in de countrywereld verkend. Clever had net een nummer met Justin Bieber uitgebracht en ik dacht: de stem van die gast is te gek! Te gek. En het bleek dat hij uit Alabama komt. Alhoewel hij niet echt een country-artiest is heeft iedereen uit het zuiden van de Verenigde Staten country in zijn bloed.”
Hometown (feat. Zac Brown & Danielle Bradbery) “Dit was een beetje gek. Ik schreef het aanvankelijk met Sam Hunt en hij bracht een nummer uit getiteld ‘Kinfolks’ waarop hij het refrein van ons stal. Ik zei: ‘Waar ben je mee bezig, gast?’ En hij zei: ‘Oh, ik herinner me dat niet meer...’ Dus ik schakelde een andere zanger in om het te zingen, want ik vond dat de nummers verschillend genoeg waren om iets geweldigs te maken. Ik sprak al jaren met Zac Brown. Hij stapte zelfs in zijn privéjet om Skrillex en mij live te zien in New Orleans, zo’n grote fan is hij. We zijn samen naar Voodoo Fest geweest. Hij begon met dj-sets draaien. We konden het goed met elkaar vinden. Toen ik het nummer af had vroeg ik aan hem: ‘Hey, wil jij dit zingen?’ Hij veranderde een paar delen en het was te gek. Het werd een mellow, groovy ding. Hij is in Nashville ook een soort buitenstaander. Hij musiceert meer als een soort jamband. Zijn shows zijn enorm.”
Heartbreak “Dit was de laatste plaat die we maakten. De gasten die Morgan Wallen managen zijn ook de managers van Ben Burgess en ze lieten ons een nummer horen dat ze net hadden afgerond. Het was slechts een gitaarlijn, maar het was cool en we hadden nog een track nodig voor het album. Dus we voegden drums en gitaren toe en stuurden het terug. Ze vonden het geweldig. Ze behoren in Nashville tot de coole gasten, snap je? Dus als ze ons iets opsturen, dan luisteren we ernaar. En het mooie van Nashville is dat er zoveel materiaal is. Het beschikt over de meeste opnamestudio’s ter wereld. Ze rammen daar links en rechts de songs eruit. Maar countryartiesten brengen slechts één of twee albums per jaar uit, dus er zijn zoveel nummers die ik kan herzien, die ik me eigen kan maken. Dat is zo’n beetje hoe ik dit album heb samengesteld.”
Heartless (feat. Morgan Wallen) “We deden deze versie omdat we dit op popzenders gedraaid wilden krijgen. We hadden geen enkel probleem gehad met countryfans, de plaat werd enorm goed gestreamd. Maar Morgan heeft zo’n duidelijke countrystem dat het voor popluisteraars lastig was te negeren. Dus we schakelden Julia in om de countrydosis te verlagen. Dat is waar een remix goed voor is: je kunt er je publiek mee uitbreiden, want er zijn verschillende plekken waar luisteraars in aanraking komen met muziek. Ik leer door dit project meer over de afbakening van genres. Ik wist niet dat het zo serieus was, dat je echt die viool moet hebben of dat je die drums niet kunt gebruiken. In het verleden maakte ik precies wat ik wilde en de muziek vond op organische wijze zijn publiek. Bij deze moesten we behoedzaam opereren, want er waren buiten Nashville zoveel vooroordelen over wat country is en wie het mag maken. En in Nashville is het precies hetzelfde. Ik heb het gevoel dat door dit album, met Orville, die muren naar beneden gaan komen.”
Old Town Road (Diplo Remix) “We hebben deze toegevoegd omdat het werd uitgebracht door Columbia. Het was makkelijk om de rechten te kopen en het te mixen. Ik deed de remix toen het origineel uitkwam − ze wilden iets geks voor op dancezenders ofzo − dus het schetst de geschiedenis van dit project. Chapter 2 zal een beetje anders worden. Dit album heeft een voet in Nashville en de andere in de bizarre Diplowereld, maar het voelt nog willekeurig aan. De opvolger wordt meer samenhangend, want mensen weten nu waarmee ik bezig ben. Bij dit project moest ik iedereen overtuigen dat het cool ging worden en dat was heel moeilijk. Maar we hebben het geflikt.”