Het ronkende orgel waarmee Brown Sugar (1995) opent, zet een toon die tot ver in dit millennium doorklinkt. Met stijl en souplesse smelt D’Angelo op zijn debuut Hammondsoul, smooth jazz en verse boombapbeats om tot vintage neosoul – een ongenaakbaar coole wedergeboorte van moderne R&B, die de scene compleet op zijn kop zet. Dit is de urbansoundtrack van de straat ('Cruisin''), van snikhete juke-joints ('Brown Sugar'), en van boudoirs met zacht licht en beslagen ramen (Alright', 'Lady').