Trey Songz spreekt over wat het betekent om thuis te komen en hoe dat leidde tot zijn achtste album. “Ik stop nooit met muziek maken”, vertelt Trey Songz aan Apple Music. “Of ik nou aan een album werk, of juist niet, of in een albumcyclus zit – muziek is zo’n beetje mijn toevluchtsoord.” De in Virginia geboren R&B-ster zegt dat hij rond de 100 songs heeft opgenomen tijdens het werken aan Back Home, zijn achtste studioalbum. Het album heeft 22 tracks – 18 volledige songs en vier intermezzo’s – en de meeste daarvan zijn zwoel en sensueel, enkele opvallende uitzonderingen daargelaten (‘2020 Riots: How Many Times’, Songz’ reactie op de maatschappelijke onrust die in de zomer van 2020 oplaaide in de nasleep van de moord op George Floyd en Breonna Taylor). Dat is niets nieuws voor Trey Songz, maar hij is ditmaal toegewijd aan de liefde en de liefde bedrijven op een manier die we al een tijdje niet meer van hem gewend zijn. Hij zegt dat de COVID-19-pandemie weinig invloed had op zijn opnameproces, want hij doet de opnames en geluidstechniek meestal toch alleen, maar de eenzaamheid heeft hem misschien aangemoedigd om een tikje rauwer te zijn. “Ik voel dat R&B de laatste tijd – en ik ben daar ook schuldig aan – zoveel stoerheid heeft, zoveel hardheid, zo van ‘I’m that n***a’”, zegt hij. “Op dit album wilde ik het soberder maken. Als je naar de albumhoes kijkt zie je mijn kapsel niet eens.” Hieronder kijkt Trey Songz terug op zijn 15 jaar geleden begonnen carrière, vertelt hij aan Apple Music precies hoe hij op Back Home thuiskomt en wat dat idee voor hem betekent. “In de afgelopen jaren overleed mijn grootvader, kreeg ik een zoon en bracht ik veel tijd letterlijk thuis door. En waar ik ook ga en sta in de wereld, wie ik ook ben geworden, hoe een grote ster ik voor sommige mensen ook ben, of een sekssymbool of wat dan ook, thuis ben ik gewoon Trey. Dus dat is wat het in metaforische zin betekent. En fysiek gezien: denk maar terug aan de fotoshoot voor mijn eerste album, mijn eerste muziekvideo, die werd in mijn eigen buurtje gedaan, om de hoek van het huis van mijn overgrootvader. Ik wilde datzelfde gevoel. Ik wilde diezelfde energie.” “Voordat ik een platendeal kreeg, waren er alleen maar ik en Troy Taylor, mijn mentor en producer. We namen alle beslissingen. En toen we het contract kregen kwamen er opeens veel koks in de keuken. We moesten ervoor vechten dat ik kon blijven wie ik was en vechten voor wat ik wilde worden. En doordat we vochten was ik in staat om een unieke sound te vinden. Sinds de pandemie uitbrak heb ik veel nagedacht en geluisterd naar mijn mixtapes en albums. Ik ging daarnaar terug, bestudeerde ze en vroeg me af: ‘Wat is nu de hoeksteen van de muziek die ik maak? Wat kan ik achterwege laten, wat kan ik niet achterwege laten?” “Voordat ik begon met zingen, wilde ik rapper worden. Ik hou van zingen en ik kende alle songs op de radio, maar ik wilde rappen. Ik leefde het leven van een rapper. Dat is waar ik uit voortkom. Ik ging om met jongens van de straat. We deden al die gangsta-dingen. Het verschil was alleen dat ik zong. Ik weet dat andere artiesten het tegelijk met mij deden, maar ik was echt de eerste die zong over hiphopbeats. En kijk naar het traject van hoe R&B en hiphop nu min of meer zijn samengesmolten – er zijn zoveel coole artiesten, maar ik denk dat hiphop en R&B over het algemeen nu hetzelfde klinken. De grenzen zijn zo enorm vervaagd.” “In de R&B waarnaar ik in mijn jeugd luisterde deed een gast echt alles om een meid te krijgen. Bijvoorbeeld zijn jas over een regenplas leggen. Ik denk dat het op veel manieren jongemannen iets leerde over de waarde van een vrouw. Een hoop moderne muziek leert ze juist het tegendeel. Het is puur gif. Zo van ‘Fuck love’ en ‘Fuck n****s, pak je poen, fuck bitches, pak je poen.’ En dat is natuurlijk ook een emotie, maar er zit nog maar bar weinig liefde in de muziek. Met dit album wilde ik de complexiteit van liefde weer naar voren brengen. Ik wil het hebben over de pieken en dalen, de binnenkant en buitenkant. Luister maar naar ‘All This Love’, dat is waarschijnlijk de sterkste lovesong die ik ooit heb gemaakt. Als je met iemand praat over de rest van je leven met hem of haar doorbrengen, dan denk je aan ‘Here and Now’ van Luther Vandross en aan Brian McKnight, dan denk je aan de echte pioniers van de R&B; het was liefde.” “Soms vragen jongere artiesten me: ‘Hoe blijf je zo lang actief in deze game?’ Ik denk dat de sleutel tot dat uithoudingsvermogen – en dit geldt voor iedereen – schuilt in authentiek blijven. Kijk uit met iets najagen of als een ander proberen te klinken, pas op met denken: ‘Ik wil een nummer 1-album, dus ik ga de producer inhuren die dit jaar alle tophits maakte.’ Ik heb nooit op die lijn gezeten. Als je niets anders probeert dan jezelf te zijn, dan hoef je je er geen zorgen over te maken als het moment is gekomen om weer jezelf te zijn.”