“Toen we aan dit album begonnen, en ook tijdens het maken ervan, had ik het gevoel dat het leven me verslond”, vertelt Vic Fuentes, leadzanger en gitarist van Pierce the Veil, over het vijfde album van de posthardcore-band. “Het stelde me op de proef. Het was een check om te zien hoe ik echt in elkaar steek. Ik had het gevoel dat ik vastzat, alsof er iets aan me vrat.” Het is een gevoel dat volgens Fuentes en zijn bandgenoten − bassist Jaime Preciado en gitarist Tony Perry − herkenbaar is voor iedereen na de pandemie. “Dit album heeft ons daar doorheen gesleept, persoonlijk en ook als band”, vertelt hij aan Apple Music. “Het proces liet ons het licht weer zien. Veel gaat over de strijd die je moet leveren om je weer beter te voelen. Niet rustig aan weer de goede kant op wandelen, maar echt klimmen, graven en klauteren richting dat menselijke gevoel.” De albumtitel verwijst ook naar dat proces. “The Jaws of Life is een machine die als doel heeft mensenlevens te redden door hen uit het slop te trekken”, zegt hij. Hieronder bespreekt Fuentes elk nummer van het album. Death of an Executioner “Het beeld bij dit nummer, voor mij, is dat je achtervolgd wordt door een auto, zoals in de videoclip van 'Karma Police' van Radiohead. Koplampen schijnen op je rug en hij komt langzaam steeds dichterbij. Voor mij staat het voor sociale media en mensen die perfectie van je verlangen, terwijl ze wachten tot je een fout maakt zodat ze je neer kunnen halen om je helemaal kapot te maken. Ik vind de titel goed, omdat deze gaat over het doden van een persoon die jou probeert te doden.” Pass the Nirvana “Elke keer dat we dit nummer live speelden droeg ik het op aan de jeugd in het publiek die geen diploma-uitreiking of eindexamenfeest heeft meegemaakt. Het gaat erover dat de Amerikaanse jeugd zoveel meemaakte in een korte tijd. Ik denk dat ze voor altijd een trauma over zullen houden aan de pandemie, opstanden en al de schietpartijen op scholen. Het is gewoon te veel. 'Pass the Nirvana' gaat over het vinden van een goed gevoel na dat alles.” Even When I’m Not With You “Dit nummer begon met een berichtje van mijn manager. Ze schreef: “Zelfs als ik niet bij je ben, ben ik bij je.” Ik zat in een moeilijke tijd en ze troostte me met die prachtige woorden. Het kwam zo hard binnen dat ik het heb opgeschreven. Het kwam allemaal vanzelf samen in een nummer over toewijding en verbondenheid door liefde, zelfs over lange afstanden. Ik heb het opgedragen aan mijn vrouw. Het herinnert me eraan dat we altijd met elkaar verbonden zijn, waar ter wereld ik ook ben.” Emergency Contact “Als je jong bent en naar de dokter gaat schrijf je altijd je moeder, vader of voogd op als noodcontact. En als je ouder wordt komt er een moment waarop je vrouw of partner je noodcontact wordt. God verhoede dat me iets overkomt, maar mijn vrouw is dan degene om me te helpen. Ik heb dit nummer opgenomen toen ik in Seattle was, in het prachtige honderd jaar oude huis van Mike [Herrera] van MxPx.” Flawless Execution “Dit nummer is lastig te omschrijven. Naar mijn idee gaat dit over mensen bij wie de grenzen tussen liefde en seks vervagen. Het is bijna alsof je het accepteert dat je gebruikt wordt omdat je zo graag bij die persoon wilt zijn. Je wilt zo graag liefde dat je je laat gebruiken of misbruiken, een beetje zoals in het nummer 'Use Me' van Bill Withers. Dus het gaat over naar het uiterste gaan om wat bevestiging te krijgen. Als je altijd verlangt naar iemands goedkeuring kan dat heel verkeerd uitpakken.” The Jaws of Life “Het gaat erover dat je probeert te ontsnappen aan de grip die het leven op je heeft, om je eigen weg te vinden. Er is een stuk in de songtekst waarin ik zeg dat het heerlijk is om maar wat in de zon te liggen rotten, tussen de kaken van het leven. Het gaat over de acceptatie van je positie en het opnieuw vinden van geluk. Ik maak mijn weg vrij en weet dat ik wat licht kan zien. Muzikaal gezien zitten er veel invloeden uit de jaren 90 in dit nummer, wat ik geweldig vind. Het couplet klinkt als iets van Tripping Daisy of Superdrag; ik dacht vaak aan hun nummer 'Sucked Out' toen ik dit schreef.” Damn the Man, Save the Empire “Ik heb jarenlang geprobeerd om deze titel te gebruiken, maar het voelde nooit goed, tot nu toe. Het is een citaat uit een van mijn favoriete films, Empire Records. De tekst gaat erover dat niemand echt kan weten wie je bent totdat ze wat tijd met je hebben doorgebracht. Ik heb dat gevoel soms als mensen onze band volgen op sociale media en denken dat ze me hebben doorgrond. Maar je ziet wat ik wil dat je ziet, niet mijn volledige persoonlijkheid. Dus hier herinner ik iedereen aan die oppervlakkigheid.” Resilience “Bij dit nummer had ik een klassieke filmscène in gedachten waarin de hand uit de grond komt nadat iemand levend begraven is. Die persoon trekt zichzelf op naar de oppervlakte. Het is alsof je jezelf uit een gat graaft, en je ogen zien eindelijk de zon en passen zich aan. Ook ben ik er trots op dat we het nummer mochten beginnen met een citaat uit Dazed and Confused. We hadden toestemming nodig van de acteurs. Dat was echt een goede toevoeging aan het album.” Irrational Fears “Dit is een intermezzo dat een voorzet is voor het volgende nummer. Het werd geïnspireerd door de eerste scène uit de film Garden State met Zach Braff, die in een vliegtuig zit dat neerstort. Iedereen om hem heen is in paniek, maar hij is heel ontspannen. We wilden een scène creëren met een Britse stewardess die heel opgewekt allemaal duistere dingen zegt. Jaime maakte de muziek en de voice-over is in Londen opgenomen. Het was een leuke uitdaging en ik ben heel trots op het resultaat.” Shared Trauma “De titel spreekt min of meer voor zichzelf. Ik denk dat als je een traumatische ervaring met iemand doormaakt, dat daaruit een hele sterke band kan voortkomen. Het feit dat je samen iets hebt meegemaakt zal je voor altijd met elkaar verbinden, op een heel krachtige manier. Dat is mooi, het is het goede wat uit het slechte kan voortkomen. Muzikaal was het vooral een gezamenlijke inspanning van de band die ontstond vanuit een aparte analoge beat die Jaime naar me stuurde. Het was heel leuk om te schrijven.” So Far So Fake “Dit nummer is in 2017 geschreven, dus we hadden het al best lang liggen. Het was een van de weinige nummers uit de eerste sessies van voor de pandemie die op het album zijn gekomen. Het gaat over verraden worden door iemand die je als vriend beschouwde, waarna de wond nooit echt is geheeld. Een excuus zou niet afdoende zijn. Het voelt alsof het nooit meer goed kan komen. Dus het is wat boos, een beetje zuur en moeilijk om over na te denken. Maar ik wil altijd over dingen schrijven die invloed op mijn leven hebben.” 12 Fractures – met chloe moriondo “Het nummer heette '12 Fractures' voordat het werd gekozen als twaalfde nummer op het album. Dat is niet gepland. Het is mooi dat het zo uitkomt, maar het maakt dingen ook verwarrend. Ik kijk nu even op de achterkant van de platenhoes om te checken of er niet alleen 'Fractures' staat. Het nummer is gebaseerd op een persoonlijk verhaal over een vriend van me die in een scheiding lag. Ik moest toekijken terwijl twee van mijn favoriete personen het erg moeilijk hadden. Als vrienden zo uit elkaar gaan is het alsof je een familielid verliest. Het is heel moeilijk, zelfs als toeschouwer. Het was mooi om Chloe erbij te krijgen om het verhaal tot leven te wekken. Ik ben een grote fan van haar en ze heeft dit geweldig gedaan.”