Het is 1992 wanneer Daniel Bélanger met een knal de Canadese popmuziek binnenkomt met zijn debuutalbum Les insomniaques s'amusent. Na jaren in de underground als lid van een band die nooit een album uitbracht, vallen hier voor Bélanger, geboren in Montreal, zijn kwaliteiten samen. Als verhalenverteller, als zanger, als multi-instrumentalist. De pop van ‘Ensorcelée’, de akoestische folk van ‘La folie en quatre’, de nachtclub-blues van ‘Désespéré’, het zwierige chanson ‘Ma dépendance’: Bélanger beheerst het allemaal met verve.