Op 6 april 2020 kondigde Charli XCX via een gesprek met fans op Zoom aan dat ze direct zou beginnen met werken aan haar vierde album. 39 dagen later verschijnt how i’m feeling. “Ik weet nog niet zo goed hoe ik me erover voel, want het ging allemaal zo snel”, vertelt ze aan de vooravond van de release aan Apple Music. “Ik ben nog nooit zo openhartig geweest. Normaal is er een periode waarin je aan een album kan wennen, er wat tijd mee doorbrengt. Nu niet.” Het album is geen lockdown-curiositeit. Aangevuurd door open samenwerkingen met fans en arrangementen die ze tijdens de thuisisolatie in Los Angeles maakte, heeft Charli in razend tempo haar meest complete project gemaakt. De ontembare popuitbarstingen zijn aanwezig en feilloos − allemaal opgekrikt door haar herkenbare opgekropte drift − maar het is de kwetsbaarheid die onderstreept dat deze popster de volle potentie van haar talent benut. “Ik vind het belangrijk om te schrijven over welke situatie waarin ik me ook bevind en over wat ik weet”, zegt ze. “Voor de quarantaine zaten mijn vriend en ik niet op één lijn − we waren fysiek ver van elkaar doordat hij in New York was en ik in Los Angeles. Maar emotioneel gezien waren we ook verschillend. Er was een moment voor de quarantaine dat we ons afvroegen: is dit het einde? En door de plotse veranderingen in de wereld kwamen we samen − hij kwam bij mij wonen. We zijn voor de langste tijd in onze zevenjarige relatie bij elkaar geweest en dat stelde ons in staat om te bloeien. Het was heel interessant om nummers op te nemen die zo duidelijk over iemand gaan − en dat diegene letterlijk in de kamer ernaast zat. Het was nogal heftig, zo gezegd.” Hier bespreekt Charli track voor track over het meest intense en unieke project van haar leven. pink diamond “Dua Lipa vroeg me om een interview te doen voor de serie Apple Music At Home With met haar, Zane [Lowe] en Jennifer Lopez. Dat is natuurlijk echt een typische quarantaine-situatie. Wanneer ga ik ooit op FaceTime kletsen met J. Lo? Hoe dan ook, tijdens het gesprek vertelde J. Lo een verhaal over een ontmoeting met Barbra Streisand en Barbra sprak met haar over diamanten. Op dat moment had J. Lo net die iconische roze diamant gekregen van Ben Affleck. Ik dacht meteen: ‘Pink Diamond is een heel schattige naam voor een liedje’ en noteerde het in mijn telefoon. Ik stuurde Dua direct erna een berichtje en zei: ‘Oh mijn god, ze had het over de roze diamant!’ Enkele dagen later stuurde [de in Los Angeles wonende R&B-artiest en producer] Dijon me een heel harde, agressieve en tamelijk demonische demo genaamd ‘Makeup On’ en ik voelde aan dat er een soort verband was tussen de twee titels. Ik vind het altijd leuk om echt malle, zoetsappige beelden te koppelen aan iets dat best duivels klinkt. Het werd toen een nummer over videogesprekken − het idee dat je wil stappen en feesten en je sexy voelen, maar dat je thuis vastzit en een videogesprek voert. Ik wilde het als eerste track omdat ik het idee heb dat sommige mensen het super zullen vinden en anderen zullen er niet van houden. Ik vind het wel leuk om verdeling te zaaien op de eerste track van een album en bepaalde mensen echt te frustreren, maar anderen nieuwsgierig te maken over wat nog meer komt.” forever “Ik heb echt heel, heel veel geluk dat ik creatief mag zijn en in de gelegenheid ben dat ik kan doen waar ik van hou − en dit soort tijden zoals de coronacrisis laten echt zien hoe gezegend ik ben. Ze brengen ook mensen samen en moedigen ons aan om de minder bedeelden te helpen. Ik was me daar ongelooflijk van bewust tijdens het maken van het album. Dus ik vond het belangrijk om iets terug te geven, of dat nou via goede doelen was via de merchandise of door andere creatievelingen te ondersteunen die minder goed in staat zijn om hun normale proces voort te zetten. Of simpelweg door te proberen dit album zo inclusief mogelijk te maken zodat iedereen thuis, als ze dat willen, iets bij kan dragen of zich er onderdeel van kan voelen. Voor dit nummer stuurden bijvoorbeeld duizenden mensen persoonlijke video’s in die we verwerkten in de muziekvideo, en dat is iets waarvan ik ongelooflijk emotioneel word. Dit is trouwens een van de zeer weinige tracks waarvan het idee al voor de quarantaine was ontstaan. Het kwam voort uit misschien de derde sessie die ik ooit had met [de in North Carolina werkende producer en songwriter] BJ Burton. Het gaat duidelijk over mijn relatie, maar over de momenten van voor de lockdown. Het vraagt zich af: ‘Wat als we het niet redden?’ Maar de boodschap is dat ik altijd van hem zal houden, ook als we het niet redden.” claws “Mijn romantische leven is herboren. Op het moment dat ik de track hoorde − gemaakt door [de New Yorkse artiest, songwriter en producer] Dylan Brady − wist ik dat het een vrolijke, zorgeloze, wittebroodsweken-achtig nummer moest worden. Als je zoveel fascinatie en bewondering hebt voor iemand, voelt alles aan als een enorme golf van emotie − alsof je in een film zit. Ik denk dat het prettig is voor mijn vriend om te zien dat ik positieve en vrolijke nummers over ons kan schrijven. Want de meerderheid van de liedjes in het verleden was droevig en hartverscheurend. Het heeft hem ook echt doen begrijpen dat ik werkverslaafd ben en mezelf onder een hoop stress kan zetten.” 7 years “Dit nummer gaat gewoon over onze reis als koppel en de turbulentie die we onderweg meemaakten. Het gaat er ook over dat ik me op dit moment zo vredig bij hem voel. Tijdens de quarantaine heb ik voor de eerste keer geprobeerd om kalm te zijn, zowel fysiek als mentaal. Dat is voor mij een heel nieuw gevoel. Dit is ook het eerste nummer dat ik thuis heb opgenomen sinds ik een jaar of 15 was en nog bij mijn ouders woonde. Dus het voelt erg nostalgisch aan, het brengt me terug naar een proces dat ik al dik tien jaar niet had meegemaakt.” detonate “Dit was aanvankelijk een track van [producer en hoofd van het platenlabel PC Music] A. G. Cook. Een paar weken voordat de quarantaine in de Verenigde Staten begon, ontmoetten A. G. en BJ [Burton] elkaar voor de eerste en enige keer en werkten ze aan dit nummer. Aanvankelijk werd het versneld en zij vertraagden het weer. Drie of vier dagen na die sessie reed A. G. naar Montana om bij zijn vriendin en haar familie te zijn. Dus het is best apart dat wij drieën telkens contact hadden in de vijf weken waarin we het album maakten, maar dat zij elkaar slechts één keer ontmoet hebben. Ik schreef de tekst op een dag waarop ik wat verwarring en frustratie over mijn situatie ervoer. Ik wilde waarschijnlijk wat ruimte. Het is eigenlijk best lastig voor me om naar deze track te luisteren, want ik heb het gevoel dat de rest van het album zo vrolijk, positief en liefhebbend is. Maar het vat samen hoe ik me voelde en die gevoelens zijn soms niet ongewoon in een relatie.” enemy “Dit is een nummer gebaseerd op de uitdrukking ‘Houd je vrienden dichtbij, maar je vijanden nog dichterbij’. Ik dacht: als je zo close met iemand bent, betekent het dan dat diegene op een dag je grootste vijand kan worden? Ze beschikken over de meeste ammunitie. Ik denk trouwens niet dat mijn vriend zich tegen me zal keren als er iets fout gaat, maar ik speelde wel een beetje met dat idee. Het nummer is nogal op fantasie gebaseerd en daarom vond ik dat de voicememo het een realistische basis zou geven. Ik had net gebeld met mijn therapeut − en therapie is nog heel nieuw voor me. Ik was er net een paar weken voor de quarantaine mee begonnen en dat voelt aan alsof het misschien iets te maken heeft gehad met het lot. Ik heb na elke sessie opnames van mezelf gemaakt en het voelde goed om daar iets van te gebruiken, als een soort van authentiek moment waarop je even aan jezelf twijfelt.” i finally understand “Hierin komt de regel voor: ‘Mijn therapeut zegt dat ik mezelf behoorlijk haat’. Ze komt nogal vaak voor op dit album, hè? Ik vind het leuk dat dit nummer heel anders aanvoelt dan alles wat ik eerder heb verkend. Ik wilde altijd al samenwerken met Palmistry [de Zuid-Londense producer en artiest Benjy Keating] − we hebben veel gezamenlijke vrienden en samenwerkingspartners − en ik was zo opgetogen toen mijn manager een email kreeg van zijn team met daarin wat beats voor mij. Dit is een echte quarantaine-samenwerking in de zin dat we elkaar nog steeds niet hebben ontmoet, en dat het puur voortkwam uit het feit dat hij reageerde op dingen die ik online had gepost over dit album.” c2.0 “A. G. stuurde me eind vorig jaar een beat met de naam ‘Click 2.0’− een nieuwe versie van mijn song ‘Click’ van het album Charli. Hij had het gemaakt voor een optreden dat hij deed met [de Amerikaanse artiest en ex-lid van Chairlift] Caroline Polachek. Ik hoorde het optreden online en vond het te gek. Ik bleef er maar naar luisteren − sorry, ik weet dat dit cheesy klinkt − toen ik rondreed in Indonesië en keek naar alle kleuren, bomen en regenbogen die voorbij gleden. Het voelde zo euforisch en prachtig. Aan het einde van het opnameproces wilde ik een paar extra nummers maken en A. G. herinnerde me aan deze track. De originele ‘Click’ heeft features van Tommy Cash en Kim Petras en is opschepperig over onze gemeenschap van artiesten. Het gaat er min of meer over dat we te gek zijn. Maar nu is het getransformeerd in een feestelijk nummer over onze vriendschap en het missen van de mensen waarmee je het meest omgaat en over hoe de wereld hiervoor was.” party 4 u “Dit is het oudste nummer op het album. Voor mij en A. G. zit er al een lang leven en verhaal achter. We voerden het live uit in Tokio en op een of andere manier sloeg het aan en werd het een fanfavoriet. Elke keer als we samenkomen om een album of mixtape te maken overwegen we om het op te nemen, maar het was nooit het juiste moment, tot nu dan. Hoe gering en maf het ook klinkt, het is tijd om iets terug te geven. Wat de tekst betreft is het nu ook logisch, want het gaat over het organiseren van een feestje voor iemand die niet komt − het verlangen om iemand te zien die er niet is. Het nummer is letterlijk gegroeid − we namen het eerste deel volgens mij in 2017 op, er zitten samples in van het publiek tijdens het slot van mijn show in Brixton Academy in 2019 en nu zijn er ook thuisopnames van me uit deze periode. Het is op reis gegaan. Mensen bleven er maar om vragen en vragen, waardoor ik ging twijfelen om het uit te brengen, want ik hou wel van een neveligheid rondom sommige nummers. Dat is leuk. Het geeft ze meer leven − misschien nog meer dan als ik ze officieel uitbreng. Het draagt bij aan de toename van de hype, wat best grappig is en zeker ook deel uitmaakt van mijn imago als artiest. Ik ben vaak het slachtoffer geweest van lekken en hacks, dus ik vind het leuk om een beetje met zulke zaken te spelen.” anthems “Tja, deze gaat er in principe over dat je stomdronken wil worden. Er was tijdens de lockdown een avond dat ik zei 'Ik wil gewoon gaan stappen'. Ik bedoel, het voelt zo stom en dom om te zeggen, en het heeft duidelijk geen prioriteit in de wereld van nu, maar soms voel ik dat ik gewoon wil uitgaan, dronken worden, een hoop slechte dingen doen, wakker worden en me beroerd voelen. Dit nummer gaat erover dat ik zulke nachten mis. Toen ik de track voor het eerst hoorde − geproduceerd door Dylan en [de Londense producer] Danny L Harle − kreeg ik direct zin om naar Project X [een film uit 2012] te kijken, want die film komt het dichtste in de buurt bij hoe ik me zou voelen tijdens het ideale avondje uit. Dus ik schreef het nummer en schreef het tweede couplet samen met mijn fans op Instagram − dat was erg cool en het ging ook behoorlijk snel. Na het afronden vond ik dat het echt op de soundtrack van Project X thuishoort. Ik denk dat het de hectische energie van een unieke avond stappen die je nooit meer zult vergeten goed weergeeft.” visions “Ik vind dat als iets klinkt alsof het een album kan afsluiten, dat dan misschien beter niet moet doen. Dus eerst hadden we het erover om van ‘party 4 u’ de afsluiter te maken, maar het voelde te traditioneel met de publieksgeluiden op het eind − als een emotioneel afscheid. Dus ik vind het veel leuker om dat in het midden van het album te rammen en het vurige moment op het einde te zetten. Maar op sommige manieren voelt dat ook een tikje te traditioneel aan, want dit nummer bevat de boodschap waarmee ik je wil achterlaten. Het voelt aan als een grote, heldere droom: het gaat over de visioenen die ik heb van mijn vriend en ik die samen zijn, en dat het zo goed en definitief voelt. Maar dan ontspoort het in een hele vreemde wereld die euforisch aanvoelt, maar ook intens en onbekend. En ik denk dat het een aangename manier is om dit album mee te beëindigen. De hele situatie waarin we ons bevinden is onbekend. Persoonlijk weet ik niet wat ik hierna ga doen, maar ik weet dat dit laatste statement juist is voor wie ik ben en de richting die ik insla.”