De pandemie zorgde ervoor dat In Flames de tour voor hun album I, the Mask moest afbreken, waarna de band in staat van onzekerheid terugkeerde naar Zweden. Vocalist Anders Fridén begon over verloren tijd te piekeren. Hoe gaan we met tijd om?", vraagt hij zich af in gesprek met Apple Music. "Wat doe je als je weet dat je tijd erop zit? Wat zeg je dan? Wat denk je dan? Heb je dan spijt van allerlei dingen? Als we weten dat alles misgaat, veranderen we dan? Zullen we ons dan anders gedragen?" Fridén en zijn bandgenoten – gitarist Björn Gelotte, bassist Bryce Paul Newman, drummer Tanner Wayne en nieuwe gitarist Chris Broderick (ex-Megadeth) – verwerken deze vragen en meer op het veertiende album van In Flames, Foregone. Met een combinatie van de melodieuze deathmetal van hun klassieke albums uit de jaren 90 en de hedendaagse metalcore van hun recentere werk, heeft In Flames een delicate balans gevonden tussen twee verschillende muzikale tijdperken. Het zijn juist de teksten die afwijken van het eerdere werk van de band. "Op de meeste albums keek ik naar binnen en worstelde ik met mijn demonen", legt Fridén uit. "Hier observeer ik de wereld om ons heen." Hieronder bespreekt hij elk nummer van het album. The Beginning Of All Things "Het nummer 'Foregone' zou eigenlijk driedelig worden. Onze intentie was om eerst een langzaam nummer te hebben, daarna iets wat heel kalm is en tot slot een agressief nummer. Maar toen Björn me dit voor het eerst liet horen wist ik al dat het meer een intro was in plaats van een deel van 'Foregone'. Het is een perfecte introductie van de sfeer van het album. We hebben het op onze vorige tour gebruikt als intro en dat werkte heel goed. Het heeft die Zweedse melancholie en nodigt je uit op het album. Daarna breekt in het volgende nummer de hel los." State of Slow Decay "Op een bepaalde manier is dit het DNA van In Flames. Het heeft de melodie, de agressie en alles waar we om bekendstaan. Toen we het af hadden en ik alle delen samen hoorde, besefte ik dat ik het niet achterin op het album wilde verstoppen. Dit is waar we het tempo aangeven. Ik denk dat het herkenbaar is voor iedereen omdat het die In Flames-sound heeft. Of je er nou van houdt of niet, we hebben een bepaalde sound die van ons is, en dit is de basis daarvan." Meet Your Maker "Dit was een van de eerste nummers die we schreven, dus het zette de toon voor het album. Met die dubbele bas en de gitaar, en dan zo'n groots refrein waar we bekend om staan. Toen we aan dit album begonnen, hadden we het erover om de gitaren wat meer voorop te zetten en de drums wat pittiger te maken dan voorheen. Ik denk dat dit nummer dat laat horen. Toen we het afmaakten, hadden we het gevoel dat we op de goede weg waren." Bleeding Out "We hebben zoveel stijlen, maar deze is wat opener. Ik wilde iets rustigers na het geweld van 'State of Slow Decay' en 'Meet Your Maker'. Dit nummer is heavy, maar is geworteld in een Zweedse folktraditie − maar dan uiteraard bewerkt en uitgevoerd op onze manier. Het heeft een wat neerslachtige toon, maar het is groots en groovy, en de solo's van Chris zijn geweldig." Foregone Pt. 1 "Deel één was eigenlijk bedoeld als deel twee en vice versa. Maar toen kreeg ik het gevoel dat het zwaardere nummer deel één moest zijn, vooral na 'Bleeding Out'. Dit is een van de zwaardere nummers die we hebben gemaakt, denk ik. Er zijn overeenkomsten tussen de twee delen, qua tekst en instrumenten. Sommige riffs en melodieën zitten in beide nummers, maar het zijn varianten. Ik denk dat mensen de connectie tussen de twee nummers wel voelen." Foregone Pt. 2 "Deel twee staat in contrast met deel één, wat heel erg nodig was voor de dynamiek van het album. Dit deel is minder zwaar en doet me denken aan albums als The Jester Race en Whoracle uit de jaren 90. In 'Moonshield' en 'Gyroscope' hadden we zo'n Zweedse folkmelodie, wat een inspiratie voor ons was in de begintijd. Dit nummer heeft dat ook en doet me heel erg aan die tijd denken." Pure Light Of Mind "We hebben in het verleden een paar ballads, of langzame nummers, gemaakt en we wilden graag zoiets voor dit album. Maar het moest wel betekenis hebben, het moest op zijn plek zijn en nog steeds heavy aanvoelen. Voor mij klinkt deze uitgelaten maar met een sombere ondertoon. Ik kan me goed inbeelden dat dit live een meezinger is. Vocaal heb ik deze anders benaderd omdat ik nooit echt een couplet in zo'n falset heb gezongen. Voor mij is het leuk om een uitdaging aan te gaan, omdat het heel makkelijk is om terug te grijpen op het vertrouwde. Dus ik heb dit gewoon gedaan en het pakte heel goed uit." The Great Deceiver "Dit is het nummer met de grootste contrasten. Het is bijna een punk-achtige In Flames, maar begon eerlijk gezegd heel gewoontjes. Ik heb deze riffs zo vaak gehoord, dus ik zei tegen Björn dat we dit nummer op een andere manier moesten benaderen. Dus we hebben het een en ander aangepast – vooral de drums – en nu zou het wel eens mijn favoriete nummer van het album kunnen zijn. Tanner, onze drummer, verdient alle lof voor zijn geduld. De manier waarop hij dit uitvoert is geweldig, net als zijn drumwerk op het hele album." In The Dark "Dit is nog een heavy nummer met een sombere ondertoon. Het heeft een groots en open refrein, ik kijk er naar uit om dit live te spelen. Al deze nummers zijn bedoeld om live gespeeld te worden trouwens. Dat is hoe we muziek tegenwoordig benaderen. In de begintijd hadden we meer een instelling van: laten we eens kijken hoeveel lagen gitaar we op elkaar kunnen stapelen! Maar nu schrijven we voor twee gitaristen omdat dat het aantal gitaristen is dat op het podium staat. Veel mensen gaven aan dat dit hun favoriete nummer is, dus we hebben hier misschien iets interessants te pakken." A Dialogue In B Flat Minor "De tekst gaat over mentale gezondheid. Het is het gesprek dat we met onszelf voeren, het gaat over hoe makkelijk het is om daar verstrikt in te raken. Dus je hoort hier mijn interne dialoog met mezelf. Het nummer is geschreven in bes-mineur, dus dat is waar de titel vandaan komt. We schreven het als een openingsnummer voor een concert, met de drummer en bassist die beginnen. Vervolgens komt er een gitarist het podium op, daarna nog een gitarist en ik verschijn dan als laatste." Cynosure "Dit is een nummer met veel bas, als een rijdende tank of zoiets. Het begin zet Bryce in de spotlights en laat horen wat hij op de bas kan doen. En natuurlijk hoor je hier ook wat Tanner kan. Het is bijna als een drumsolo na het tweede refrein. Vocaal nam ik een stap terug en volgde ik vooral het ritme. Het heeft een andere sfeer, maar het is echt heel tof geworden." End The Transmission "De laatste transmissie nadat het is afgelopen. Dat is het concept in de tekst: we zijn hier klaar. Ik zeg: "Hell is overcrowded, and heaven is full of sinners." Waar we ook heen gaan in het hiernamaals, ik denk niet dat we worden veroordeeld voor wat we doen. Elke plek is slecht genoeg. Ik had al een tijdje geen repetitief refrein meer gemaakt, hier wilde ik het herhalen als een soort mantra. Dus ik zeg: 'End the Transmission'."