Stevie Wonder, 1974 yılında eleştirmenlerin dünya çapında en saygı duydukları pop yıldızıydı. Ve aynı zamanda müzik endüstrisini tamamen bırakmayı düşünüyordu. Bundan iki yıl sonra Songs in the Key of Life yayımlandığında sanatçıya talep öylesine yüksekti ki, bu çalışma o dönemde tarihin en hızlı satan albümü oldu. Artık her şey geride kalmıştı. Wonder kendisini, bizzat çizdiği uçsuz bucaksız bir kozmosun iyiliksever lideri olarak konumlandırdı. Ve bu kozmosun içinde dikkate alınması gereken bir şarkı birikimi vardı: Yaklaşık 90 dakika süren Songs in the Key of Life, zahmetsizce melodik, son derece kişisel ve çoğu zaman da sıra dışı... Wonder, gösterişli rock destanları çağında, bugüne kadar yayımlanmış en sıkı ve kapsamlı soul albümünü yaratmıştı. Yelpazenin bir ucunda her ikisi de onlarca yıldır sayısız ev ve düğün davetinin tema müziği olan kendinden emin, hook’larla dolu ve coşkulu liste başı hit’ler Sir Duke ve I Wish var. Diğer ucunda ise Village Ghetto Land ve Pastime Paradise’ın keskin gerçeklik ruhu yükseliyor. Wonder’ın kızı Aisha ise tüm bunların ardından sevimli baba ve kız melodisi Isn’t She Lovely’de beliriyor. Wonder, Songs in the Key of Life’in sonuna yaklaşırken As ve Another Star parçalarıyla 15 dakikalık görkemli bir gospel-disko için dans pistini hazırlıyor. Songs in the Key of Life’ın belki de en belirleyici anı ise, orijinal albümün plak baskısıyla birlikte ekstra bir 45’lik olarak yayımlanan bonus parçada ortaya çıkıyor. Afrofütürist bir fantezi olan Saturn, uzayın derinliklerinde başlıyor. Ancak son synthesizer akorları azalırken Wonder bir ışık yılı kadar ilerleyerek Double Dutch’ta zıplayan Siyah çocukların seslerini duyabileceğimiz bir oyun alanına gidiyor. Songs in the Key of Life, sonik, kültürel ve duygusal bağlamda devasa bir şarkı koleksiyonundan çok daha fazlasını temsil ediyor. Bütün bir dünya görüşü oluşturuyor.