Popüler hayal gücünü, OK Computer kadar cüretkar, yenilikçi ve kaygılı olan çok az albüm ele geçirebildi. Albüm, sadece rock keşiflerinde yeni bir sınır belirlemekle kalmıyor, aynı zamanda teknolojik oyuncaklara yönelik milenyum öncesindeki ilgiyi ve endişeleri de dile getiriyor. Thom Yorke, albümü oluşturan korku ve unutulmuşluk temalı şarkılarında, etrafındaki topluma o kadar yabancılaşıyor ki “dünyayı görmek istediği şekilde görebilmek” için uzaylılar tarafından kaçırılmayı arzuluyor. Rock ‘n’ roll’un seslerini klasik bir bakışla yeniden düzenleyerek, bu formun en radikal ve iddialı ifadelerinden birine dönüştüren bu şarkı döngüsü, hem son derece tedirgin edici hem de bir o kadar çekici. OK Computer, tüm dehşetli atmosferine rağmen umuda dair bir eylem içeriyor. O; engel tanımayan ilerleyişimizin, insanlığın iyiliğine mal olmak zorunda olmadığına dair bir inancın ifadesini taşıyor. Eğer her şeyin baş döndürücü hızına bir çare aranıyorsa, çözümü yeterince basit: Yorke, kapanış şarkısı The Tourist’in dizelerinde "Idiot, slow down/Aptal, yavaşla" diyor. OK Computer’ın, Radiohead’i rock’ın yeni standart belirleyicisi haline getirmesinden bu yana geçen zaman içinde, grubun altını çizdiği derinleşen yalnızlığımız daha da arttı. Ancak albümün tüm bunlara verdiği yanıtlar ve barındırdığı umut hâlâ varlığını sürdürüyor.