Albümün en önemli şarkıları olan One More Time, Harder Better Faster Stronger ve Digital Love, pop filozofları için olduğu kadar düğün DJ’leri için de oldukça yararlıydı. Geri kalanlar ise, Aerodynamic’in sahte metal gitarları, Veridis Quo’nun bilimkurgu hayalleri, Todd Edwards’ın Face to Face’teki UK garage ilhamıydı. Tüm bunlar, albümün rotasını hiç bozmadan düzinelerce farklı tarzdaki ara sokakta geziniyor. Ne kadar muğlak olursa olsun her zaman geleceği çağrıştıran bir terim olan elektronik müziğin en az klasik rock kadar tanıdık ve rahatlatıcı olduğu, duygu derinliği açısından daha az gerçek olmadığı da böylece kanıtlandı. Discovery’nin izini kolaylıkla EDM ve teknoyla, rock’ın süregelen iç içe geçmişliğine kadar sürmek mümkün. Ancak bu iz Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band ya da Pet Sounds hatta Smile’a kadar bile sürülebilir. Pop’u bir sanat formu olarak ciddiye alan ama aynı zamanda eski ve görünüşte havalı olmayan tarzları, fütüristik ve güncel hissettirecek şekilde yeniden bağlamsallaştıran bir müzik. Daha da önemlisi Daft Punk, evrensel olmak istiyordu. Robot kasklı iki Fransız için ne kadar inanılmaz görünse de Discovery albümü onları bu noktaya getirdi.