Dźwięki z dalekiej przyszłości można usłyszeć już dziś, a szybkim i tanim wehikułem czasu jest muzyka. Pionierzy muzyki elektronicznej to wieczni wynalazcy i odkrywcy, którzy nieustannie poszukiwali nowych i oryginalnych brzmień. Mniej interesowało ich to, co już istnieje, a bardziej to, co dzięki wykorzystaniu najnowszych dostępnych technologii może dopiero powstać. Już w pierwszej połowie XX wieku, korzystając z wielkich, drogich i skomplikowanych maszyn kompozytorzy zaczęli kłaść podwaliny pod nurt, który z pełną siłą wdarł się na ulice miast, do domów i dyskotek w latach 70. Współczesna elektronika to bogata plejada brzmień — od zgrabnych synthpopowych refrenów, przez barwne pejzaże malowane dźwiękami ambientu, po pionierskie i hybrydowe brzmienia eksperymentatorów. W latach 70. innowacje elektroniczne szybko trafiły pod strzechy. Niemiecki zespół Kraftwerk postawił na wizualną i muzyczną symbiozę człowieka z maszyną, włączając do muzyki melodie wybijane przez automaty perkusyjne i prowadzone przez syntezatory — w ten sposób powstawał fundament nowej muzyki tanecznej i nowego popu. Z inną wizją pojawił się Brian Eno, dając pomysł na muzykę tła, która stała się elementem życia codziennego i świetnie funkcjonowała w oderwaniu od klubów i dyskotek. W kolejnej dekadzie elektronika nie tylko rozwijała się w swoim rytmie, ale zaczęła być nieodłączną częścią mainstreamowego popu i rocka. Przeplatając się z R&B i disco kontynuowała tez podbój tanecznych parkietów; to dzięki nim i wielkim całonocnym imprezom rave wdarła się do serc fanów na całym świecie. Rozkwitła kultura techno i house, a wraz z nią pojawili się producenci tacy jak Aphex Twin czy The Orb, którzy ponownie udowodnili, że elektronika równie doskonale może brzmieć nawet wtedy, gdy jej przeznaczeniem nie jest zabawa w klubie. Dziś świat muzyki elektronicznej jest tak rozległy i otwarty, jak jeszcze nigdy dotąd, a najciekawsi i najbardziej kreatywni twórcy wciąż poszukują nowych brzmień — niczym pionierzy gatunku z pierwszej połowy XX wieku.