De muziek van de Australische componist Luke Howard gaat over de kern van ons leven. Of in zijn woorden: “Relaties die uit elkaar vallen, jeugdherinneringen en het verstrijken van de tijd.” Howard, die in de jaren 80 als kind piano leerde spelen, schrijft stukken met dromerige, golvende pianopassages en strijkinstrumenten die een breed klanktapijt weven. Langzame stukken als ‘Bower’ en albums als Open Heart Story nodigen uit tot introspectie. Ook zoekt hij in zijn vaak melancholische werk het kruispunt tussen klassiek, pop en jazz op, zoals op het album Ten Sails (2015), waarop hij prachtige duetten speelt met trompettist Nadje Noordhuis.