Juliette Gréco (1927-2020) was ‘la grande dame' van het Franse chanson. Haar stem was diep en indringend, haar frasering dwingend en haar engagement met de voor haar geschreven songs groot. In het naoorlogse Parijs werd ze de muze van intellectuelen als Jean-Paul Sartre, die songteksten schreven en haar op poëzie wezen. Zo verspreidde ze een boodschap van vrijheid (‘Je suis comme je suis', 1951). In de jaren 60 herontdekte een nieuwe generatie songschrijvers haar, waaronder Serge Gainsbourg en Léo Ferré, en omarmde ze sensuelere chansons (‘Deshabillez-moi').