De barokke scores en weelderige muziekfantasieën van Henry Mancini hebben zich compleet losgezongen van de films waaraan ze ooit waren gekoppeld. Dat geldt ook voor de speelse geest van de Amerikaanse gigant, wiens voorkeur voor weelderige arrangementen en zachtmoedige instrumenten als vibrafoon, strijkers en piccolo vat kreeg op deze indiebands, medecomponisten en wonderlijke experimentalisten.