Wanneer Fabrizio de liefde verklaart in zijn nummers, vervalt onmiddellijk iedere scepsis, ieder spoor van twijfel. Hij is de ultieme charmeur: nooit glad of gelikt, maar altijd fijngevoelig. Nooit bombastisch, altijd vol finesse. Ook wanneer zijn woorden die van een ander zijn, zoals in de vertaling van Leonard Cohens klassieker 'Suzanne' uit 1967. De Andrés stem is diep en rauw, en in nummers als 'Il Sogno Di Maria' toont hij zich de verhalenverteller die hij diep van binnen altijd is gebleven.