“Het overwinnen van schaamte en de negatieve stereotypes die verbonden zijn aan queer zijn, is een van de grootste hindernissen voor mensen voor hun seksualiteit uitkomen”, vertelt Darren Hayes aan Apple Music. “Mardi Gras is zo belangrijk, omdat het een publieke viering is van wie we zijn. Niet alleen de zichtbaarheid van de gemeenschap, maar ook onderlinge steun is ongelooflijk helend.” Het Mardi Gras van Sydney begon in 1978 als een straatprotest, als een verzetsbeweging die werd beantwoord met arrestaties en politiegeweld. Maar dat werkte alleen maar als olie op het vuur: het jaar daarop vond Mardi Gras opnieuw plaats − en elk jaar daarna weer. Twee jaar later werd voor de eerste keer ook een feest na de optocht gehouden. Sindsdien is het Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras uitgegroeid tot een van de grootste Pride-vieringen ter wereld. Gedurende enkele weken zijn er evenementen, feesten en andere activiteiten, met als sluitstuk een enorme optocht. Vanaf 2000 veranderde de manier waarop Australië keek naar de LHBTQ+-gemeenschap enorm, zowel in sociaal, politiek als cultureel opzicht. Hayes, toen al een paar jaar een popster met zijn band Savage Garden, trad nog voor zijn coming-out op bij Mardi Gras. “Ik herinner me dat ik bij mijn eerste optreden uitkeek op een zee van mensen die van zichzelf hielden. En ik was vooral verdrietig, omdat ik nog niet in staat was om op die manier van mezelf te houden.” Zijn favoriete herinnering aan die periode is, zoals hij het omschrijft, “erg rockster-achtig”. “Ik bekeek de optocht vanaf het dak van een chique bar in Oxford Street met Kylie Minogue en Bono”, zegt hij. “Ik denk dat het niet veel beter kan worden dan dat. De zwoele zomerlucht van Sydney en de wilde, energieke carnavalssfeer waren bedwelmend.” Om het Mardi Gras van na de eeuwwisseling te vieren en te eren, heeft Hayes een afspeellijst samengesteld met muziek van Mardi Gras uit de periode van 2000 tot 2010. Verken de afspeellijst en lees verder om meer te weten te komen over enkele keuzes. Love At First Sight — van Kylie Minogue “Ik denk dat dit mijn favoriete song van Kylie aller tijden is. En dat is niet zo makkelijk, want ze is een legende. Ik herinner me dat ik dit nummer in Londen hoorde toen ik promotiewerk deed voor mijn eerste soloalbum. Ik verbleef in een chic hotel genaamd The Sanderson Hotel. Ik was jong, vrij en volledig vrijgezel. Dit nummer vangt dat gevoel van eerste verliefdheden en onverwachte zoenen.” This Boy’s In Love — van The Presets “Ik hou van de Depeche Mode-sfeer op dit nummer en de zware, industrial-achtige synthesizergrooves. Ik had een periode waarin ik geobsedeerd was door producer Flood, het solowerk van Dave Gahan en keyboards van Nord. Deze song lijkt al die dingen te omvatten. Het voert me terug naar een periode tussen twee albums in, toen ik nog op zoek was naar een [bepaald] geluid en ik bijna altijd deze kant opging. Enkele van mijn vroegere nummers op The Tension and the Spark hebben deze sfeer.” The Edge of Glory — van Lady Gaga “Ik denk dat er sinds de jaren 70 geen nummer is geweest dat de melancholie en euforische grenzeloosheid van onze jeugdjaren op deze manier vastlegt. Het vangt het gevoel dat je je op het randje van volwassenheid bevindt, en vormt dat om tot een melodie waarvan je een brok in de keel krijgt. Het is van hetzelfde niveau als Journey of Springsteen. Ik ben geobsedeerd door deze vrouw en alles wat ze doet, maar dit nummer vat haar samen in een meesterwerk. Het is als een musical in een popnummer.” One More Time — van Daft Punk “Als ik dit afspeel, word ik teruggevoerd naar november 2000, naar het Europese deel van de Savage Garden Affirmation World Tour. Dit was ons nummer voor vlak voor het optreden. Ik krijg vlinders in mijn buik als ik denk aan het publiek dat op ons wacht. Daarna spoel ik door naar de zomer van het daaropvolgende jaar. Ik reed over de Golden Gate Bridge en was onderweg naar de ‘grote stad’. Deze inmiddels klassieke dancetrack knalde uit de speakers van mijn SUV, onderweg naar een club met mijn beste vriend James. We droegen onze mooiste kleding en waren ervan overtuigd dat we iemand zouden ontmoeten of op zijn minst een telefoonnummer zouden krijgen. En weet je wat? Dat lukte meestal ook! En ik denk dat dat kwam door Daft Punk!” Release Me — van Agnes “De vocalen! De strijkinstrumenten! De Zweedse popperfectie! Dat zijn de zaadjes die discogodin Agnes tien jaar later verwerkte haar briljante nieuwe album Magic Still Exists. Het zit allemaal in het DNA van dit nummer. Ik hou van de houseritmes van de piano, de staccato strijkers, de gospelachtige vocale arrangementen en die heerlijke hoge strijkerspartijen. Die lijken zo afkomstig uit Studio 54. Alleen de Zweden kunnen je laten dansen met een gebroken hart. Dit is de definitie van huilen op de dansvloer.”