Volgens veel fans verdienen zijn songteksten de Nobelprijs voor de Literatuur, anderen noemen hem de stem van zijn generatie. Toch werd zanger Bob Dylan in zijn carrière niet alleen maar bewierookt: traditionele folkliefhebbers konden het in 1965 maar moeilijk verkroppen dat hij zijn akoestische protestsongs verruilde voor uitversterkte rock met een zinderende liveband. Herrie vonden ze het. Achteraf is het hem allemaal vergeven en wordt Dylan terecht gezien als een baanbrekende muzikant die zijn vrienden en vijanden zowel muzikaal als tekstueel telkens een stapje voor was.