De moderne chansons van Benjamin Biolay hebben iets schemerigs en nachtelijks over zich. Het kan komen door zijn gedempte stem, waarmee hij je toefluistert als een vagebond in een portiek. Of door de gedetailleerde maar ingehouden arrangementen die fungeren als ragfijne spinnenwebben waarin Biolay zijn wonderlijke sfeerschetsen weeft. Met die 'je ne sais quoi' trekt hij je verder de Franse nacht in.