De Russische pianist en dirigent Vladimir Asjkenazi geldt als een van de allergrootsten in de klassieke muziek. In zijn concertrepertoire blinkt hij uit in het werk van Rachmaninov, zoals bijvoorbeeld is te horen in het natuurlijke gevoel van eb en vloed dat hij aanbrengt in Symfonie nr. 3 (1909), in 1971 opgenomen met André Previn en het London Symphony Orchestra. Diezelfde samenwerking leverde ook meeslepende opnames op van de concerto's van Prokofjev, die vol zitten met speelse elementen en acrobatiek op de piano. Als kamermuzikant leverde hij samen met Itzhak Perlman superieure uitvoeringen van de vioolsonates van Beethoven; hoor maar hoe de vonken er vanaf spatten in De Kreutzersonate (1803). Ook oogst hij lof met Pianotrio in a-klein (1882) van Tsjaikovski, dat hij in 1981 opnam met Perlman en Lynn Harrell. Asjkenazi werd geboren in wat destijds Gorki heette. Zijn vader was pianist, zijn moeder actrice. Op achtjarige leeftijd werd hij toegelaten tot de Centrale Muziekschool in Moskou en hij stroomde tien jaar later door naar het Conservatorium van Moskou. In 1963 verliet hij de Sovjet-Unie voorgoed en vestigde zich aanvankelijk in Londen, waar hij een contract tekende bij Decca, waarvoor hij de rest van zijn carrière opnames maakte. In het midden van de jaren 70 werd hij actief als dirigent en bewees hij zichzelf met uitvoeringen van werk van onder anderen Tsjaikovski. Voordat hij in 2020 met pensioen ging sloot hij zijn cv af met functies als chef-dirigent bij het Royal Philharmonic Orchestra in Londen, het Tsjechisch Filharmonisch Orkest en het Sydney Symphony Orchestra. Dat was, zoals hij zelf zei, de droom voor iemand die altijd al dirigent wilde worden, maar door toeval achter de piano belandde.