Dankzij zijn passie voor nieuw repertoire en voor de kleurrijke componisten van de 20e eeuw maakte Sir Simon Rattle in de jaren 80 en 90 een toporkest van het City of Birmingham Symphony Orchestra (CBSO). Rattle (1955) maakte carrière nadat hij in 1974 de eerste prijs won in de John Player International Conducting Competition. Hij ging aan de slag bij het Bournemouth Symphony Orchestra en de Bournemouth Sinfonietta, de Glyndebourne Touring Opera en de London Sinfonietta, om vervolgens zijn glansrol aan te nemen bij het CBSO in 1980. Bij de laatstgenoemde opdrachtgever eiste hij de hoogste standaarden van de musici wanneer hij ze repertoire uit de 20e eeuw voorschotelde. Dat dat slaagde is vooral te horen in de werken van Mahler (de opname uit 1986 van diens Symfonie nr. 2 is magistraal), Sibelius en Stravinsky. Dankzij die successen kreeg het orkest meer steun. In 1991 kreeg het een thuis in de hoogwaardige Symphony Hall. Zijn aanstelling als gastdirigent bij het Orchestra of the Age of Enlightenment (vanaf 1992) leidde ertoe dat hij de zogenoemde 'authentieke uitvoeringspraktijk' zou introduceren bij moderne orkesten wanneer zij werken van Haydn, Mozart en Beethoven uitvoerden. Dat deed hij eerst bij het CBSO en daarna bij het Berliner Philharmoniker (waar hij tussen 2002 en 2018 chef-dirigent was). Vervolgens werd hij chef-dirigent bij het London Symphony Orchestra. Rattle blijft een veelgevraagd gastdirigent in Europa en Noord-Amerika.