Pietro Locatelli, een van de belangrijkste vioolvirtuozen van de late barok, stond bekend om zijn sprankelende dubbele registers en ongebruikelijke stemmingen. Hij werd 1695 geboren in het Italiaanse Bergamo, maar er is verder weinig bekend over zijn vroege jaren. Wel staat vast dat hij bekwaam genoeg was om te spelen in de plaatselijke kerk van Santa Maria Maggiore. Hij maakte zijn opleiding af in Rome, publiceerde zijn eerste composities (een set van 12 concerti grossi) en vestigde vervolgens zijn reputatie als rondreizende virtuoos in Italië en Duitsland. Tegen de jaren 1730 woonde hij in Amsterdam en verruilde hij zijn rondreizende bestaan voor optredens voor rijke beschermheren. Op dat moment begon Locatelli als componist op te vallen met een populaire reeks van fluit- en vioolsonates, triosonates en vierdelige concerten. Vandaag de dag wordt Locatelli vooral herinnerd vanwege zijn derde opus, L'arte del violino, gepubliceerd in 1733 en bestaande uit een dozijn vioolconcerten die de muzikant volop kansen bieden om technisch uit te blinken. Locatelli bleef de rest van zijn leven in Amsterdam en stierf daar in 1764. Hoewel hij niet een van de productiefste of bekendste componisten uit de barokperiode is, worden zijn werken herinnerd vanwege zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de viooltechniek.