De Duitse pianist Nils Frahm combineert duistere, sfeervolle neoklassieke stemmingen en vernuftig elektronisch knoppengedraai met gepassioneerde extravagantie op het podium. Frahm kreeg een strenge klassieke opleiding. Hij bracht zijn bruisende en sputterende elektroakoestische debuutplaat Streichelfisch uit op zijn eigen label AtelierMusic in 2005, en verhuisde daarna naar Berlijn om een zelfstandige pianotechnicus te worden. De geprepareerde piano’s van John Cage inspireerden zijn gedempte, akoestische album Felt (2011), terwijl sporen van Keith Jarretts theatrale expressionisme zijn te onderscheiden op Frahms baanbrekende livealbum Spaces uit 2013. Een voorliefde voor stunts lag vast ten grondslag aan Solo (2015), een in één take op een 12 meter hoge staande piano opgenomen improvisatie. Frahm wijdde zijn ep uit 2011 aan de synthesizer Roland Juno-60, die hij vaak op het podium uitstalt naast andere vintage apparatuur. Frahm werkte samen met Ólafur Arnalds, F.S. Blumm en Anne Müller, en heeft daarnaast twee albums met eigenzinnige elektronische muziek opgenomen met Nonkeen, het experimentele trio waar hij deel van uitmaakt.