De weemoedige post-minimalistische klank van Ludovico Einaudi werd in de 21e eeuw de alomtegenwoordige stijl van moderne klassieke muziek in de populaire cultuur. De componist en pianist werd in 1955 geboren in Turijn, Italië. Aan het Conservatorio Giuseppe Verdi in Milaan nam hij een brede waaier aan kunst- en popmuziekstijlen in zich op. Zijn voornaamste mentoren waren standvastige avant-gardisten: Karlheinz Stockhausen, Pierre Boulez en bovenal Luciano Berio. Toch voelde Einaudi zich aangetrokken door de eenvoudigere, toegankelijkere stijl van Amerikaanse minimalistische muziek, waar hij in de jaren 80 voor het eerst mee in aanraking kwam. In de daaropvolgende decennia ontwikkelde Einaudi een persoonlijke variant van minimalisme, die wat weg heeft van Philip Glass. Zijn stijl is gebaseerd op een troostend herkenbare harmonische taal. Zijn pakkende melodieën putten inspiratie uit de romantiek, het impressionisme, new age, wereldmuziek en pop. Intieme pianoalbums als Una Mattina (2004) en grootschaliger werk als Divenire (2006) met het Royal Liverpool Philharmonic Orchestra belandden in Europese hitlijsten en maakten succesvolle tours mogelijk. Ook belandde Einaudi’s muziek steeds vaker prominent in spraakmakende films, van The Intouchables (2011) tot Nomadland en The Father (2020). In de jaren 2020 is Einaudi uitgegroeid tot de meest gestreamde klassieke artiest aller tijden, uittorenend boven Bach, Mozart en Beethoven.