Jacques Offenbach is waarschijnlijk het bekendst om de energieke cancan (of beter gezegd ‘Galop Infernal’) die zijn satirische operette Orphée aux Enfers (Orpheus in de onderwereld) uit 1858 opvrolijkt. Meer successen volgden in de jaren 1860, zoals La belle Hélène (1864) en La Grande-Duchesse de Gérolstein (1867). Offenbach werd geboren in Keulen in 1819, maar was Fransman door adoptie. Hij componeerde zo’n honderd komische opera’s die zijn talent voor het bespotten van sociale normen onderstrepen, en hij richtte ook zijn pijlen op de muziek van componisten als Berlioz en Wagner. De soepele melodieën, levendigheid en scherpzinnige humor leverden bewondering op van Bizet, Debussy en Rossini (die hem de Mozart van de Champs-Élysées noemde). Ook in het buitenland hadden de werken invloed, van het muziektheater van Gilbert & Sullivan in Londen tot Johann Strauss II in Wenen. Hij waagde zich ook aan serieuzere opera’s, zoals het onsuccesvolle Les fées du Rhin in 1864. Het onafgeronde Les Contes d’Hoffmann (‘Hoffmanns vertellingen’) viel wel in goede aarde bij critici en is diverse malen verfilmd.