Jackson Browne was een typische, gevoelige Californische singer-songerwriter van de vroege jaren 1970. Enkel Joni Mitchell en James Taylor waren zijn gelijken op vlak van invloedrijkheid. Het meeste van zijn klassieke werk uit de jaren 70 was resoluut persoonlijk, maar werd toch een maatstaf voor de babyboomers die zich erbij hadden neergelegd dat ze volwassen waren geworden. Zijn introspectieve literaire songteksten raakten een gevoelige snaar en zijn muziek werd een inspiratiebron voor andere artiesten uit de jaren 70. Hij bouwde een trouwe groep fans op en in 1976 brak hij door in de mainstream met zijn album ‘The Pretender’. Hij werd bijzonder populair, maar in de jaren 80 maakte hij een aantal politieke albums, waardoor zijn populariteit geleidelijk aan begon af te nemen. In 1993 maakt hij een comeback met ‘I’m Alive’. ~ Stephen Thomas Erlewine