Iona Brown was nooit een violist die grote concertzalen vult met verbluffend virtuoze optredens. Maar haar invloed op het muzikale leven in Groot-Brittannië en daarbuiten is aanzienlijk. Waarschijnlijk is Brown meer dan welke andere violist dan ook verantwoordelijk voor de nu enorme populariteit van Vaughan Williams’ The Lark Ascending (1914). Als orkestviolist, solist en later chef-dirigent, werkte ze het liefst met kleinere orkesten, met name de Academy of St. Martin in the Fields, tot grote hoogten gebracht door oprichter Neville Marriner. Brown werd in 1941 geboren in Salisbury. In 1964 trad ze toe tot de Academy, waar ze tien jaar later chef-dirigent werd. In 1981 werd ze chef-dirigent van het Noorse Kamerorkest, waar ze de Koninklijke Noorse Orde van Verdienste ontving van koning Olav V. Artritis maakte in 1998 een einde aan haar solocarrière, maar ze bleef dirigeren. In 2004 overleed ze in haar geboortestad aan kanker.