Het lijkt passend dat de componist die verantwoordelijk is voor een van de meest memorabele jingles voor een tv-quiz, Going for Gold (1987-1996), synoniem zou worden voor succes in Hollywood. Hans Zimmers pad naar roem piekte in 1995 en 2022, toen hij een Oscar® kreeg voor respectievelijk de soundtrack van The Lion King en Dune. Al met al heeft hij meer dan 150 soundtracks gecomponeerd voor films in uiteenlopende genres. De sleutel tot zijn langdurige succes is zijn veelzijdigheid − denk aan het speelse gebruik van percussie voor zijn eigenzinnige hoofdthema in Tony Scotts True Romance (1993). Daarnaast speelt zijn vermogen om de sterke punten van zijn medewerkers te benutten een belangrijke rol. Luister maar naar Pete Haycocks slidegitaar in Thelma & Louise (1991), of Lisa Gerrards spookachtige vocalen op Zimmers populaire soundtrack voor Gladiator (2000). Zimmer werd in 1957 geboren in Frankfurt en kreeg wel wat pianolessen, maar was grotendeels autodidact. Hij werd geïnspireerd om filmcomponist te worden door de westernsoundtracks van Ennio Morricone, gecomponeerd voor de films van Sergio Leone. In de jaren 80 leerde Zimmer door zijn samenwerking met filmcomponist Stanley Myers hoe hij elektronische en orkestrale klanken kon combineren. Sindsdien heeft hij orkestrale soundtracks geschreven die helemaal bij Hollywood passen − bijvoorbeeld voor de reeks Pirates of the Caribbean. Regelmatig kleurt hij ook buiten die lijntjes. Het meest onvergetelijke voorbeeld is zijn muziek voor Christopher Nolans sciencefictionfilm Inception (2010), waarin Edith Piafs ‘Non, je ne regrette rien’ op ingenieuze wijze wordt vertraagd en opnieuw wordt uitgevonden.