Hoewel zijn leven zich afspeelde in Duitsland en Denemarken, was de reputatie van Buxtehude als organist zo groot dat J.S. Bach te voet zo'n 800 kilometer aflegde om hem te horen. Dietrich Buxtehude was ook verantwoordelijk voor enkele van de origineelste werken van de 17e eeuw. Hij werd vermoedelijk rond 1637 in Denemarken geboren en vond vier decennia lang zijn thuis op de orgelzolder van de Marienkirche in het Duitse Lübeck. Zijn steeds ambitieuzere avondconcerten (Abendmusiken) trokken de aandacht in heel Europa, grotendeels te danken aan zijn flamboyante stylus fantasticus waarbij hij soepel over de toetsen raasde. Zijn sonates voor viool, viola da gamba en klavecimbel werden in de jaren 1690 gepubliceerd als Opus 1 en Opus 2 en nemen je mee naar zijn intieme, gemoedelijke wereld. Membra Jesu Nostri (1680), een cyclus van zeven cantates over de kruisiging van Christus, is een hoogtepunt in zijn grootse en gevarieerde catalogus. Na zijn dood in 1707 raakte Buxtehude enigszins in de vergetelheid, maar dankzij Brahms herleefde zijn faam in de 19e eeuw, toen volop werd gezocht naar parels uit een vergeten verleden.