Zoals we van Lewis Capaldi gewend zijn, zit er een dikke knipoog in de titel van zijn tweede album: Broken by Desire to Be Heavenly Sent. “Ik ben fan van The 1975, en ik hou van hun lange titels omdat die een beetje onnozel zijn”, vertelt hij aan Rebecca Judd van Apple Music. “Ik dacht, dat ga ik ook doen.” Maar de lange titel heeft tegelijkertijd wel degelijk een serieuze ondertoon. Na het enorme succes van zijn debuutalbum Divinely Uninspired to a Hellish Extent voelde Capaldi een verstikkende druk bij het maken van de opvolger. “Ik denk dat we allemaal wel de hemel willen bereiken. Daarmee bedoel ik dat we allemaal ergens goed in willen zijn”, zegt hij. “Maar het streven naar perfectie of voldoening in je werk kan je ook moedeloos maken en breken. Ik wil hier echt graag goed in zijn. En soms heb ik het gevoel dat ik tekortschiet.” Het was volgens Capaldi nooit de bedoeling om “het wiel opnieuw uit te vinden”, hij wilde gewoon de muziek maken die hij leuk vindt. Verwacht dus vooral volop ballads van het grootse kaliber waarmee hij naam maakte. 'Wish Your Best' en 'Burning' bijvoorbeeld, of het over pure liefde handelende 'Pointless' en 'Love the Hell Out of You'. Daarmee bewijst hij dat hij inderdaad goed is in wat hij doet. Maar er zijn ook momenten waarop hij zich van een nieuwe kant laat zien, zoals in het jaren 80-achtige, pakkende 'Forget Me' en het door synthesizers aangedreven 'Leave Me Slowly’. Op de sterkste momenten van het album bespreekt Capaldi de onstuimige weg naar zijn doorbraak. Hij is open over zijn worsteling met het oplichterssyndroom (het hoogtepunt 'The Pretender') en met zijn mentale gezondheid (het kwetsbare 'How I'm Feeling Now'). Lees hier de verhalen achter elk nummer, en luister naar exclusieve orkestrale versies van twee van de nummers van het album. Forget Me “We schreven dit nummer in Schotland in een huurhuis in iemands woonkamer. Ik schreef het samen met Michael Pollack, Phil Plested en Froe van TMS [een Brits songwriting- en productieteam] . Ik wilde die middag [in juni 2021] Schotland tegen Kroatië kijken op het EK voetbal, dus ik wilde het snel schrijven zodat ik naar de kroeg kon! Het nummer gaat over een relatie die ik had, waarbij ik de ander zag vertrekken.” Wish You the Best “Dit was het laatste nummer dat ik afmaakte voor het album. Ik heb het met JP Saxe en Malay geschreven. We begonnen daar aanvankelijk mee in Los Angeles, gebaseerd op een idee dat ik voor het nummer had, genaamd 'Good News'. Met de songtekst: 'Tell me the good news that you got what you want and you’re finally happy, I guess I’m sorry I was the problem'. Het was de eerste keer dat ik samen met JP schreef en we kwamen heel snel hierop uit. Het refrein dat je in het nummer hoort is het refrein dat we die dag schreven.” Pointless “Ed Sheeran, Johnny McDaid, Steve Mac en ik schreven dit nummer. Op de dag dat ik Johnny en Steve ontmoette schreven we in de ochtend een ander nummer. We hadden nog wat tijd over voordat we vertrokken, dus ze lieten me een ideetje horen dat ze samen met Ed uitwerkten, maar ze konden er geen refrein voor vinden. Dat vraag-en-antwoordspel in het couplet was al een idee, toen kwam ik erbij en zong ik een refrein.” Heavenly Kind of State of Mind “Ik en Nick Atkinson en Edd Holloway [songwriters en producers] werkten in Schotland aan enkele andere nummers. We begonnen een door synthesizer begeleide ballad die helemaal in falsetstem was, in de stijl van Bon Iver, wat ik normaal niet doe. Het lukte niet om er een richting aan te geven. Een paar maanden later waren we in Hitchin om op te nemen in een studio met Jamie Hartman [een Britse songwriter en producer], met wie ik ook samenwerkte op het eerste album. We lieten hem het idee horen en hij begon te zingen: 'Whether you were heaven'. Het eerste stukje van de melodie in het refrein kwam uit zijn mond en van daaruit ging het eigenlijk vanzelf. Er was nog zorg over dat mensen misschien zouden denken dat dit nummer gaat over liefde voor Jezus. Ik wilde dat het klonk alsof ik werd gered door een partner en niet zozeer door Jezus, maar het is beide mogelijk. Dus als je van Jezus houdt, is dit nummer voor jou.” Haven’t You Ever Been in Love Before? “Dit was het eerste nummer dat we voor het album schreven, tijdens de piek van de lockdowns. Ik schreef het met Nick Atkinson en Edd Holloway. Ik had de melodie. De coupletten werden geïnspireerd door het luisteren naar The 1975, ik werkte aan een melodie die ik bij Matty Healy vond horen. Voorheen dacht ik meer: zou Adele deze tekst kunnen zingen? Maar Matty is een grote inspiratie voor me en ik ben fan van The 1975. Dit was het eerste nummer waarbij ik het gevoel kreeg dat ik op het goede spoor zat.” Love the Hell Out of You “We schreven dit nummer op dezelfde dag dat we 'Forget Me' schreven, het was een behoorlijk productieve dag. En wederom ging het heel snel. Toen ik binnenkwam hadden Phil en Michael al een idee voor de songtekst: dat je ontzettend veel van iemand houdt, en iemand zoveel van jou houdt dat het alle problemen die je hebt oplost.” Burning “Ook dit nummer is geschreven tijdens de lockdowns. Ik schreef het met Nick Atkinson en Edd Holloway. Ik had alle melodieën en een groot deel van de songtekst, en Nick en Edd zijn twee mensen die ik vertrouw als ik niet verder kom met een nummer. De tekst 'Can’t set fire to my soul just to keep you from burning alone' kwam uit een gesprek met mijn moeder. Ik was aan het daten met een meisje, en er kwam een punt waarop het me een beetje teveel werd met al mijn problemen en haar problemen. Ik vond dat ik niet in de juiste positie zat om iemand anders te helpen. Mijn moeder zei: “Je kan jezelf niet in brand zetten om iemand anders warm te houden.” Dat leek me een interessante tekst, daar bedank ik mijn moeder voor.” Any Kind of Life “Dit nummer is geschreven met Froe en Merf van TMS, en Jimmy Napes [een Britse songwriter en producer]. Het was de eerste keer dat ik werkte met Jimmy en TMS samen, en dit nummer kwam er regelrecht uit. Ik luisterde veel naar folklore van Taylor Swift en ik vond enkele van de melodieën erg goed, dus ik probeerde iets te schrijven met zo'n soort sfeer. Het is niet zo goed als Taylor Swift, maar we hebben het in elk geval geprobeerd.” The Pretender “Phil Plested [een Britse songwriter] is een van mijn favoriete schrijvers ter wereld. Hij is ook artiest, dus hij begrijpt het perspectief van de artiest en hij wil helpen. We waren in Schotland en ik had een piano van Yamaha geleend. Het was de eerste keer dat ik een akoestische piano in huis had en ik schreef er veel op. 'The Pretender' was daar het resultaat van. Zo eerlijk was ik nog niet geweest over mijn mentale gezondheid en mijn worstelingen met het oplichterssyndroom. Als ik spreek met mensen als Elton John en Ed Sheeran, is het interessant om te horen dat mensen in alle fases van hun carrières ervaren dat ze zich ergens niet goed genoeg voor voelen. Of vrienden van me die een promotie kregen en vonden dat ze die niet waard waren. Het leek me een interessant concept om in te duiken.” Leave Me Slowly “Deze track is geschreven in Zweden met producers Oscar Holter, Savan Kotecha, Fat Max en Max Martin. Hun werkwijze was heel indrukwekkend, hun gevoel voor melodische details is ongeëvenaard. Toen we de vocalen hiervoor mixten was het imposant om ze aan het werk te zien, om te zien dat ze met kleine veranderingen een nummer zoveel beter maken. Bovendien heb ik nooit en te nimmer gedacht dat ik weg zou komen met een nummer als dit, het was heel bizar. Ze hadden dit als idee voor de tekst: 'If you’re gonna leave me, don’t leave me slowly'. Ik zei dat het 'If you’re gonna leave me, leave me slowly' moest zijn. Die verandering gaf me een beter gevoel. Ze hadden het muzikaal zo opgezet dat het klonk als een soort jaren 80-powerballad. Daar was ik heel erg voor in, echt iets compleet anders.” How This Ends “'How This Ends' was de eerste melodie die ik voor dit album schreef. Het zit redelijk hoog in mijn register, in plaats van dat het laag begint en hoog wordt. Enkele van de akkoorden hier zijn heel erg Radiohead-achtig. Qua productie neigt het naar 'Iris' van The Goo Goo Dolls, waar ik fan van ben, natuurlijk. Het was aanvankelijk bedoeld als laatste nummer van het album, wat mooi was geweest met deze titel, maar toen schreven we daarna een nummer dat ik geschikter vond als slot. Ik kan niet wachten om het live te spelen. Ik vind dit nummer absoluut geweldig.” How I’m Feeling Now “Oprecht mijn persoonlijke favoriet van het album. Het heeft een rauwe emotie die niet in mijn andere nummers zit. De versie die je op het album hoort is de demo, ik wilde niets opnieuw opnemen. Dit nummer tilt de openheid die ik had op 'The Pretender' naar een heel ander niveau. Ik had het gevoel dat ik eerlijker en kwetsbaarder was dan ooit. Ik denk niet dat ik dit had kunnen schrijven zonder eerst 'The Pretender' te schrijven. Het gaat over een dieptepunt in mijn leven. Een onvoldaan gevoel, of het gevoel waarbij ik vind dat ik gelukkiger zou moeten zijn met het leven dat ik heb. Iedereen die ik het nummer liet horen haatte het, en precies daarom moest ik het op het album zetten. Vooral omdat ik bepaalde dingen zeg. Door de volledige openheid en eerlijkheid is dit niet het makkelijkste nummer om te horen als je om me geeft, maar ik vind het geweldig en ben blij dat het op het album staat.”