Roger Waters' laatste werk als lid van Pink Floyd wordt eerder beschouwd als een soloalbum dan als een gezamenlijke inspanning van de band. Waters schreef alle nummers, gaf het album de ondertitel 'a requiem for the postwar dream', en werkte op de orkestraties meer samen met producent Michael Kamen dan met de overige bandleden (toetsenist Richard Wright had ontslag genomen). Met de verschuiving van gitarist David Gilmour naar de achtergrond rust de muziek op Waters’ minimale melodieën en bijna ambientachtige (maar toch zorgzaam met geluidseffecten gelaagde) arrangementen. Waters' teksten worden uitgesproken politiek ('Get Your Filthy Hands Off My Desert', 'The Fletcher Memorial Home'), keren terug naar vervreemde rockster-thema's ('The Final Cut'), en zijn onmiskenbaar pessimistisch in hun prognose voor het menselijk ras ('Two Suns in the Sunset'). Dit heeft tot gevolg dat dit op veel verschillende manieren het meest persoonlijke album van Waters ooit is, met daarop meerdere onderschatte meesterwerken ('The Post War Dream', 'Your Possible Pasts', 'The Gunner's Dream', 'Paranoid Eyes') die duidelijk zijn unieke stempel dragen.