Toen Daughter in 2017 besloot een pauze in te lassen, hadden ze niet gedacht dat het zes jaar zou duren voordat ze hun volgende album uit zouden brengen. Het was nodig om tijd zonder elkaar door te brengen, om te vermijden dat ze als band op de automatische piloot zouden overschakelen. Even tijd voor het leven buiten Daughter; zo bracht vocalist Elena Tonra in 2018 haar solodebuut uit als Ex:Re. Maar net toen ze klaar waren voor een nieuw hoofdstuk met de band, brak de pandemie uit. Toch lukte het om op afstand met elkaar te werken, met zijn nadelen maar vooral ook voordelen. “Alles was meer doordacht”, vertelt gitarist en producer Igor Haefeli aan Apple Music. “Het is als wanneer je een brief stuurt je alles nog eens over kan lezen en je fouten kan verbeteren. Als je met elkaar in een ruimte zit doe je dat niet.” De onmogelijkheid om live op te treden gaf ze ook meer ruimte om te experimenteren. “Op vorige albums dachten we altijd: hoe gaan we dit live spelen?”, zegt drummer Remi Aguilella. “Nu gingen we aan de slag met allerlei verschillende stukken en zagen we wat er gebeurde als we die bij elkaar brachten.” Op Stereo Mind Game horen we dan ook dat de sfeervolle indiefolksound van Daughter de breedte, hoogte en diepte in gaat. Er zijn weelderige strijkers en blazers, warme achtergrondvocalen, galmende akoestische gitaren, verknipte vocalen, pulserende drummachines en zelfs elektronisch vogelgezang. “We wilden elektronische en akoestische elementen samenbrengen”, zegt Tonra. “Hoe groots kunnen de livegeluiden klinken, en hoeveel textuur kunnen we in elektronica aanbrengen? We hebben beide naar een hoger niveau getild.” Voor een band die altijd steunde op emotionele intensiteit was er nog iets nieuws: acceptatie. Tonra bespreekt lange-afstandsrelaties, verbinding en afstand met naasten, en onderzoekt interne conflicten. “Ieder album dat we hebben gemaakt gaat over groei en verandering”, zegt Haefeli. “Maar op dit album was er meer optimisme en emotionele volwassenheid.” Lees verder voor een bespreking van ieder nummer op het album door de bandleden. Intro Igor Haefeli: “Het is als een gek orkest, of verschillende geluiden en strijkers. Het was niet per se de bedoeling dat dit de eerste track zou zijn, maar het hoort bij 'Be On Your Way', daarmee is het heel sterk verbonden.” Be On Your Way Elena Tonra: “Dit was het eerste nummer waarbij we het gevoel kregen dat we een album aan het maken waren. Tot dan toe werkten we aan allerlei nummers, maar bij dit nummer kreeg ik het gevoel dat er een richting werd bepaald. Het was de poort naar het album. Dus het lijkt me toepasselijk dat dit het eerste nummer is.” IH: “We zochten hier naar een balans, want het is een lovesong maar er zit ook lichtheid in. Het gaat over de frustratie van niet bij degene kunnen zijn waar je verliefd op wordt.” ET: “Toen ik het schreef voelde ik de hoop, maar ook de acceptatie. Er is dat gevoel waarbij je niet weet of je elkaar ooit nog gaat zien, maar dat wel hoopt. Op vorige albums was het een fatalistisch nummer geworden, hier is dat niet het geval.” Party ET: “Het gaat over het moment waarop ik besloot te stoppen met alcohol drinken. Het is jaren daarna geschreven, op een moment dat ik erop terugkijk. Het is een redelijk klassiek klinkend arrangement met bas, drums, gitaren en vocalen. Het is opgewekt en dat schept een mooi contrast met de songtekst. We proberen die dingen op het hele album in balans te houden.” Dandelion Remi Aguilella: “Een jaar voordat ik dit schreef had ik met mijn vrouw een huis gekocht met een tuin vol paardenbloemen. Ik kreeg het gevoel dat mijn hele leven bestond uit paardenbloemen. Op een dag liep ik mijn muziekkamer binnen en begon een nummer te schrijven, en ik besloot het de titel 'Dandelion' [paardenbloem] te geven. We stuurden dat naar Elena en ik stond versteld van de songtekst die ze schreef op basis van dat willekeurige woord. Hoe is het mogelijk, dacht ik. Maar het was mooi om te zien en ik ben nog steeds onder de indruk.” ET: “Ik had het erover dat de tijd voortschrijdt. Je ziet je omgeving veranderen, terwijl jij daar zit met je telefoon of wat dan ook, vast in het moment terwijl alles om je heen beweegt.” Neptune ET: “De vocalen in dit nummer zijn van de eerste take. Het heeft die rauwheid en dat is wat het nummer nodig had. Het gaat erover dat je in de put valt, zoals ik het altijd noem. Je zit in je eigen gedachten, maar doet je best om het eruit te laten zien alsof alles in orde is. Je zit met dat conflict over hoe je overkomt en hoe je je eigenlijk voelt. Het is voornamelijk een gesprek met mezelf, maar ik heb het ook over liefde. In de tweede helft brengen de stemmen van Igor en Josephine Stephenson [componist, vocalist, arrangeur en instrumentalist] de warmte over van vrienden en familie die je uit die moeilijke momenten trekken. Het is in zekere zin een eerbetoon aan hen.” Swim Back ET: “Ik realiseerde me tot na de opnames niet hoeveel water er in dit nummer zit. Dat is interessant, want ik niet kan zwemmen! Ik vecht met de zee, maar tegelijkertijd verlang ik er ook naar.” IH: “Dit klinkt meer als rock dan de andere nummers. Er zit wat meer distortion in en dat soort dingen. Maar er zitten ook andere dingen in. Er zijn opnieuw gesamplede vocalen van Elena om iets te creëren dat dromerig is, maar tegelijk ook verontrustend, omdat het niet echt is. Vaak schuren dromen tegen dat randje van een nachtmerrie aan, als er zo'n vreemd en verontrustend gevoel is.” ET: “Jouw strijkersarrangement is zo vloeiend en warm – bijna als druipend kaarsvet.” Junkmail ET: “De schrijfmethode verschilt met alle andere nummers, omdat het ontstaan is toen ik mijn e-mails aan het opruimen was. Ik plukte een woord uit een willekeurig bericht in mijn inbox, schreef het op, bedacht hoe die woorden bij elkaar passen en kwam zo uit op een songtekst. Het heeft wel degelijk betekenis voor me, ook al lijkt het alsof dit een compleet betekenisloze woordenstroom is. Het voelde als een nieuwe manier van schrijven, waarmee ik dingen kon zeggen die ik op andere manieren niet kon kanaliseren.” IH: “De drums van Remi zijn geweldig, en ik hou van de contrasten tussen die drums en de elementen uit de drummachine. Dit is denk ik het meest genreloze nummer, en misschien ook wel het meest afwijkende nummer dat we ooit hebben gemaakt.” Future Lover ET: “Dit is een leuker nummer. Het is op een bepaalde manier vreugdevol, ook al is het onderwerp niet bepaald vrolijk. Het gaat over het verlangen naar iemand, maar er zit ook iets speels in, een klein beetje humor. Het nummer is al best oud en het is het laatste nummer dat we afmaakten, dus het heeft een hele geschiedenis. Het gaat over het missen van iemand en het gevoel dat die persoon er nog is. Het is nog steeds liefdevol naar de persoon die er niet is. Er is niet alleen maar pijn.” (Missed Calls) IH: “Dit is voor ons het intermezzo van het album. Er zitten echte voicememo's in van een vriend van Elena, en ook haar neefje en nichtje die tevens in een ander nummer opduiken. Dat hoort bij het thema van het album, die connectie op afstand. Bijvoorbeeld als gevolg van de pandemie, of doordat je in andere landen verblijft, maar dan kan je nog steeds die verbinding voelen. Ook al is dat anders dan als je in dezelfde ruimte bent. Qua productie worden hier geluiden gemanipuleerd en strijkers gebruikt om een dromerig effect of buitenaards gevoel te krijgen. Door de vocalen staat dat gevoel ook in verbinding met de realiteit en de herinneringen.” Isolation ET: “Dit is op een bepaalde manier het tegenovergestelde van 'Be On Your Way'. Het laat me achter met een leeg en verslagen gevoel, in tegenstelling tot bij de rust van 'Be On Your Way'. Hier zit sowieso gewicht in. Maar op het einde is er het gevoel dat je er wel overheen komt. De vocalen en het thema gaan nooit over in totale somberheid of negativiteit. Het is heel minimaal, en het einde is geweldig, met de elektronische glitches die erin komen totdat het op vogelgezang lijkt. Ik weet niet hoe Igor dat gedaan heeft, maar het is geniaal.” To Rage IH: “Het is een kalm nummer over woede. Het gaat voor het grootste deel over zelfbeheersing, tot de hele emotionele sectie aanbreekt. Het is sfeervoller dan veel andere nummers, zowel qua muziek als songtekst. Het heeft nog steeds die gedreven ritmesectie met een geweldige drumbeat van Remi en bas van Elena. We wilden een grote sectie met strijkers en blazers, en dat alle onderdelen een luide en emotionele bijdrage leveren. Het is de ontlading van de meditatieve sfeer.” Wish I Could Cross the Sea IH: “De manier waarop vanaf het begin van het nummer de loop met cello en piano zich ontwikkelt klinkt als de zee. Ik vind het heerlijk om in het water te zijn, en muziek voelt vaak als water. De strijkers aan het einde representeren een grote knuffel, en die staat voor de liefde die je kan voelen voor je familie. Grappig genoeg was dit nummer geschreven voor de pandemie, wat mooi illustreert hoe veel van deze nummers in verschillende situaties relevant kunnen zijn.”