Het derde album van Lorde, Solar Power, komt voort uit nieuwe inzichten. “Ik ben vooral buiten opgegroeid, aan het strand en bij de zee”, deelt de popgigant uit Nieuw-Zeeland met Apple Music. “Maar pas toen ik mijn hond kreeg, begreep ik hoe bijzonder de natuur is en hoeveel het kan geven aan iemand als ik. Het enige wat ik deed was opletten en ik werd vervolgens tienvoudig beloond met dingen die me niet alleen opbeurden, maar ook echt inspireerden.” Het overlijden van diezelfde hond, Pearl, remde in 2019 de productie van het album. Zijn (Pearl was een hij) lessen over de verbinding met de natuur voel je echter door het hele album. Het zou nooit lukken om al die gevoelens te uiten in de strakke pop van Pure Heroine uit 2013 of de duizelingwekkende opvolger Melodrama uit 2017. Daarom creëerde ze met haar vaste producer Jack Antonoff een ietwat ongewone combinatie door het Laurel Canyon-geluid uit de jaren 70 en de pop van de vroege jaren 00 (denk aan All Saints en Natalie Imbruglia) samen te brengen. “Op papier klinkt dat misschien vreemd”, zegt ze. “Maar ik dacht: 'Waarmee kan ik het gevoel van buiten zijn, de zon voelen en het ervaren van een bepaald soort geluk vastleggen?'” En dat is hoe je Solar Power zou kunnen beschouwen: een album om mee te ontspannen op een zomerse dag. Maar er is, zoals Lorde het zelf omschrijft, “diepte en oppervlakkigheid” op dit album. Er zijn overpeinzingen over beroemdheden ('California') en de welzijnsindustrie ('Mood Ring'), die worden afgewisseld met zorgen over de verwoesting van de natuur. Dit is echter geen album over klimaatverandering: “Het was zeker niet mijn doel om ervoor te zorgen dat mensen zich zorgen maken, dat kan ik niet forceren”, aldus de zangeres. Als het ergens over gaat, is het wel “het verstrijken van de tijd en daar vrede mee hebben. Al mijn werk gaat daar min of meer over. In al die werken probeer ik een serie vragen te stellen. En als dat ervoor zorgt dat anderen op hun beurt vragen gaan stellen over hun wereld, dan heb ik mijn werk goed gedaan.” Lees verder voor een bespreking van elk nummer van Solar Power door Ella Yelich-O’Connor zelf. The Path “Dit was de eerste song die ik voor het album schreef, en ik wist al vanaf het begin dat het de opener moest worden. Ik wilde de mensen gelijk laten weten: dit is waar ik me op het moment bevind. Dit is de golf. Naarmate ik ouder word, doorzie ik de absurde aard van ons moderne bestaan steeds beter en delen van dit nummer spelen daar op in. Ik heb ook dieper nagedacht over mensen in mijn positie en de aanbidding die iemand als ik krijg. Ik kwam met het idee om dat te ontleden en te zeggen: 'Laten we dat even vergeten en het ergens anders over hebben.' Het was heel leuk en brutaal om te kunnen zeggen: 'Het zal niet over mij gaan. Sorry. Laten we ons op iets anders richten.’” Solar Power “Dit nummer was vederlicht. Het is gewoon een nummer over gelukkig zijn in de zon, wat een best vreemde stap voor mij is. Maar het is een beetje duitster en vreemd, met veel beeldspraak van cults en communes. Ik wist dat mensen zouden denken: 'Waar heeft ze het over?' Aan het oppervlak is het licht, maar er zit veel onder.” California “Californië en Los Angeles zijn plekken waar ik heel veel mee heb. Ik vind het heel verleidelijk, mystiek en een beetje dromerig, maar tegelijkertijd krijg ik er ook de kriebels van. Het is niet de plek waar ik nu zou moeten zijn, dus ik heb dat idee opgegeven. Ik heb veel naar The Mamas & The Papas geluisterd, dus dat vormde een melodische referentie. Er zit een zekere griezeligheid in dit nummer en veel mensen proberen dat in films en muziek te krijgen, om zo het gevoel van Los Angeles vast te leggen. De tekst over de jongeren die in de rij staan voor de nieuwe Supreme is geweldig. Het is een typische manier voor mij om te zeggen dat iets modern is, maar klassiek kan klinken.” Stoned at the Nail Salon “Dit is was een van de eerste nummers die we schreven. Ik zie het als iets wat zou passen aan het eind van Melodrama. Mijn leven is heel normaal en huiselijk. Een beetje als het leven van een hippie-huisvrouw. Het raakte me toen ik de Grammy's of de VMA's probeerde te streamen op mijn computer maar daar niet in slaagde. Ik voelde me helemaal niet verbonden met dat deel van mijn leven. Ik begon me af te vragen of ik wel het juiste pad koos door zogezegd de hoorn erop te gooien? En alleen maar tijd door te brengen met mijn hond en elke dag lunch te bereiden? De vocalen op het nummer zijn opgenomen op de dag dat we het schreven. Dus het heeft dat losse, natuurlijke gevoel dat uiteindelijk een groot deel uitmaakt van Solar Power.” Fallen Fruit “Ik ging naar Los Angeles om met Jack te schrijven en begon in het vliegtuig aan dit nummer. Songs die ik in het vliegtuig schrijf, hebben altijd een beetje losgeslagen en ongefilterd gevoel, misschien omdat ik hoog in de lucht zit. Ik heb tot dit punt heel bewust geprobeerd om niet prekerig over te komen, zo van: 'Hoi, ik ben een popster en dit is mijn album over klimaatverandering!' Maar ik had een moment waarop ik dacht: 'Dit is het grote verlies van ons leven, dit zal onze levens bepalen en onze wereld zal onherkenbaar zijn voor mijn kinderen.' Ik vond het geweldig om het te laten klinken als klaagzang van een hippiekind, in de stijl van Laurel Canyon. Tegelijkertijd hoor je op dit album slechts één 808, en die bevindt zich in de breakdown van dit nummer. Ik beschrijf hier een uitvlucht naar een veilige plek in de toekomst, als onze wereld onbewoonbaar is geworden. Ik vond het mooi om daarvoor over te schakelen op iets moderns.” Secrets From a Girl (Who's Seen It All) “Hier praat ik tegen mijn jongere ik en deel ik enkele dingen die ik heb geleerd. Het was leuk om vanuit dat perspectief te schrijven. Voor mij klinkt het als een mix van Eurythmics en Robyn. En dan met Robyn die het geweldige gesproken deel doet. Ik heb heel veel van haar geleerd, via haar songs. Ze maakte de ervaring echt compleet.” The Man With the Axe “Ik schreef dit nummer bijna als een gedicht. Ik had een flinke kater en ik denk dat dat fragiele, kwetsbare gevoel erin zit. Het is grappig, want het is nogal melancholisch, maar ik vind het ook heel knus. Ik uit hier heel veel liefde en genegenheid voor iemand. Voor mij voelt het heel persoonlijk. Het is een ongemakkelijk idee dat mensen hiernaar luisteren, omdat het voor mezelf is bedoeld. [De Amerikaanse producer] Malay speelde geweldige akkoorden. Ik heb het gedicht vrijwel niet veranderd, behalve misschien één zin die ik uiteindelijk heb weggelaten. Dat was een van de grootste prestaties op het album.” Dominoes “Solar Power gaat over utopieën en welzijn is zeker een utopie. Het was heel belangrijk in de jaren 60 en 70, in de tijd van de new age-beweging en het Aquariustijdperk – de zoektocht naar iets dat ons alle antwoorden geeft en ons compleet laat voelen. Volgens mij kent iedereen wel iemand die zo is. Het was grappig om te zeggen: 'Het is gek om je wiet te zien roken. Van alle mensen die ik ken, snoof jij de meeste cocaïne.' We kennen allemaal zo’n figuur.” Big Star “De titel van dit nummer is een knipoog naar de band Big Star, waar ik enorm van hou. ‘Thirteen' van Big Star heeft iets kinderlijks en dit nummer heeft ook dat gevoel. Maar ik was ook dol op het idee dat mensen van wie we houden voor ons als beroemdheden zijn. Als ik een foto van een naaste zie, komen er volgens mij dezelfde stofjes vrij als wanneer ik een beroemdheid zie. Ze zijn beroemd in mijn hart. Maar dit is eigenlijk gewoon een nummer over mijn hond. Ik schreef het toen hij een puppy was en dacht: 'Jeetje, ik heb in mijn leven nog nooit zoveel van iets gehouden.'” Leader of a New Regime “Ik wilde een kleine adempauze inlassen en meer in de richting van Crosby, Stills & Nash gaan, zo van: 'Hoe gaan we nu verder?' Of het nu cultureel, politiek, ecologisch, sociaal of spiritueel is. Ik had zin om iets nieuws te doen.” Mood Ring “Het is volledig satire, verteld vanuit een persoon die zich heel erg verloren voelt, niet verbonden is met de moderne wereld en zich goed probeert te voelen, op welke manier dan ook. Ik denk dat veel mensen dit herkennen. Het was grappig en lastig om te schrijven. De melodieën en de productie waren een combinatie van het geluid van de vroege jaren 00 en de energie uit het Aquariustijdperk. Het was belangrijk dat beide onderdelen aanwezig waren op dit nummer.” Oceanic Feeling “Ik wist dat dit het laatste nummer moest zijn. Ik wilde dat het klonk als het moment in de ochtend dat je opstaat, naar buiten gaat en nadenkt over wat de dag in petto heeft. Ga ik naar het strand? Ga ik vissen? Wat gaat er gebeuren? Ik wilde iets maken dat mensen uit Nieuw-Zeeland zouden horen en dat ze vervolgens denken: 'Oh, dat ben ik. Dat is waar ik vandaan kom.' Maar ik was ook veel aan het piekeren. Mijn broertje had een auto-ongeluk meegemaakt, had een hersenschudding, voelde zich heel verloren en was in de war. Ik wilde hem vertellen dat alles goed komt. Ik dacht veel aan mijn ouders en de sterke verbinding die we hebben met ons land. Ik dacht aan mijn kinderen. Ik ben dol op het slot: 'I’ll know when it’s time to take off my robes and step into the choir.' [Ik zal weten wanneer het tijd is om mijn gewaad uit te doen en mij te voegen bij het koor.'] Het verbindt dat eerste idee van 'Als je een redder zoekt, ben ik het niet' en 'Op een dag doe ik dit misschien niet meer. Wie weet.' Mijn muziek is zo specifiek en draait vooral om mij. Ik vond dit een heel krachtig idee om mee af te sluiten: 'Ook ik zal op een dag heengaan.'”