Dik tien jaar na zijn debuut had Herbie Hancock al de status verworven van ongrijpbaar jazzgenie dat overal voor is te porren. Na enkele esoterische albums was het tijd om weer stevig op aarde te landen met Head Hunters (1973), een ongeremd funky album waarop de toetsenist het aloude klavier op straat zet en clavinets, elektrische piano’s en synthesizers in huis haalt. Deze eclectische schatkist voor latere hiphopsterren bezorgde hem met het staccato groovende openingsnummer gelijk zijn bijnaam: Chameleon.