"“Ik heb een ontzettend persoonlijke band met dancemuziek”, vertelt Georgia Barnes aan Apple Music. “Ik groeide op met de Britse ravescene om me heen en werd door mijn moeder en vader [Neil Barnes van Leftfield] meegenomen naar raves omdat ze geen geld hadden voor kinderopvang. Ik zag duizenden mensen dansen op een pulserende beat en dat heb ik altijd fascinerend gevonden. In die zin keer ik nu terug naar mijn roots. Het verhaal van dance en house is voor mij een bekend verhaal: het hielp mijn gezin, het zorgde voor een dak boven onze hoofden.” Vijf jaar na haar titelloze debuut gaat de Londense terug naar de grooves en goede tijden van de clubscenes van Detroit, Chicago en Berlijn op de singles 'About Work the Dancefloor', 'The Thrill' en '24 Hours'. Tedere, sprankelende nummers als 'Ultimate Sailor' doen denken aan Kate Bush en Björk terwijl haar liefde voor punk, dub en Depeche Mode hoorbaar is in 'Ray Guns', 'Feel It' en 'Never Let You Go'. “Mijn eerste plaat was een beetje een experiment”, legt ze uit. “Vervolgens wist ik precies wat ik moest doen. Ik sloot mezelf op in de studio en onderzocht alle nummers waar ik van hou. Ook werd ik fit, stopte ik met drinken en werd ik veganist, dus al deze nummers laten echt zien wat ik persoonlijk heb doorgemaakt. Er is veel gebeurd in vijf jaar tijd.” Ga met Georgia op tour door haar album Seeking Thrills dat ze nummer voor nummer bespreekt. Started Out “Zonder 'Started Out' zou dit album een compleet ander verhaal zijn. Het hielp me echt om me door te laten breken in de wereld van radio en het was een belangrijk nummer om de boel te kickstarten. Alles wat je hoort is door mij ingespeeld, het zijn alleen maar analoge synthesizers en geprogrammeerde drumcomputers. We richtten de studio in zoals Frankie Knuckles en Marshall Jefferson dat deden, dus het heeft dat authentieke gevoel, wat erg belangrijk voor me was. Ik wilde niet gewoon alle geluiden erbij nemen en die moderniseren, ik wilde het materiaal gebruiken dat zij ook gebruikten.” About Work the Dancefloor “Terwijl ik dit nummer maakte luisterde ik heel veel naar vroege techno, dus ik wilde een nummer maken dat zo'n krachtige baslijn en beat had. En toen verzon ik het refrein, ik wilde dat het met een vocoder werd opgenomen met een echte technosound. Niet veel popnummers hebben een vocoder in het refrein, volgens mij is 'Intergalactic' van Beastie Boys de enige.” Never Let You Go “Het leek me erg tof om een punky elektronisch nummer op het album te hebben. Dus 'Never Let You Go' begon als een punk/garagerocknummer, maar het klonk aanvankelijk alsof het voor een ander album bestemd was. Dus schreef ik het refrein dat het geheel meer tot een popnummer maakte. Gedurende het maken van deze plaat was ik echt gedisciplineerd, ik dronk niet en had een strikte routine van overdag werken, alles afmaken en 's nachts goed slapen, dus ik denk dat een aantal van de nummers een element hebben van het verlangen naar iets. Ik hou ook van de manier waarop Kate Bush schreef: haar teksten waren geïnspireerd op de elementen. Ik wilde over de lucht schrijven zoals zij dat deed. Het kwam allemaal samen op dit ene nummer.” 24 Hours “Ik schreef dit nummer nadat ik 24 uur door had gebracht in de club Berghain in Berlijn. Het was een levensveranderende ervaring. Ik was nuchter en observeerde al die geweldige karakters en had een soort van openbaring. Ik zag een jongen en meid die elkaar opmerkten op de dansvloer waarna ze elkaar opzochten. Het was duidelijk dat ze elkaar niet eerder hadden ontmoet. Ze dansten samen en dat was zo mooi. Dat mensen dat ook nog doen in een tijd waarin de meeste mensen elkaar vinden via dating-apps. Dat inspireerde de tekst: 'If two hearts ever beat the same/We can beat it'.” Mellow (feat. Shygirl) “Ik drink niet, maar ik heb genoeg gekke dingen gedaan in mijn leven. Ik schreef dit nummer omdat ik echt de deur uit wilde om mijn hedonistische kant op te zoeken. Ik wilde een andere vrouwenstem en ik hoorde de muziek van Shygirl [Londense zangeres en dj Blane Muise] en vond het erg goed. Zij begreep het soort sfeer die ik zocht omdat ze er wel van houdt om te drinken en met haar vriendinnen op stap te gaan. Ik wilde niet teveel samenwerkingen op de plaat, ik wilde alleen dit ene moment in dit nummer.” Till I Own It “Ik heb echt een emotionele connectie met dit nummer. Ik luisterde veel naar The Blue Nile, de Schotse band die behoorlijk etherisch en langzaam was. Ik wilde een nummer toevoegen dat wat serieuzer en ontroerender was, dus schreef ik dit omdat ik op dat moment net een gevoel van vervreemding in Londen ervoer. Ook was er het gedoe met de Brexit tijdens het maken van dit album, dus schreef ik dit nummer om te reflecteren op het veranderende landschap.” I Can’t Wait “'I Can't Wait' gaat over de sensatie van het verliefd worden en het gevoel dat je krijgt als je aan iets nieuws begint. Ik luisterde veel naar reggae en dub en ik wilde met synthesizers een soort van ritme maken dat haast als ragga was. Maar dit is absoluut een popplaat, met hier een zoet drie minuten durend popnummer.” Feel It “Dit was een van de eerste nummers die ik opnam voor het tweede album. Het heeft een beetje dat boze gevoel dat aan punkzangers doet denken. Er zitten een paar momenten op dit album waarop ik absoluut aan het luisteren was naar John Lydon en Public Image Ltd., en het is ook een belangrijk nummer omdat ik het gevoel heb dat het de luisteraar kracht geeft. Ik wilde dat mensen naar de nummers luisteren en vervolgens iets doen in hun leven dat anders is, of dat ze ervoor gaan en de dansvloer gaan ervaren. Volgens mij kan 'Feel It' dat bereiken.” Ultimate Sailor “'Ultimate Sailor' was iets dat gewoon onverwacht kwam. Ik wilde graag een nummer maken dat de luisteraar ergens mee naar toe neemt. Alle elementen inspireerden dit nummer: luchten, zeeën, bergen, piramides. Ik denk dat ik dat van Kate Bush heb. Zij is de artiest die ik het vaakst in de studio draai.” Ray Guns “Voordat ik dit nummer schreef had ik een concept bedacht over een leger van vrouwen die met wapens lichtstralen schieten, om de lucht van liefde te voorzien en daarmee de hele wereld te beïnvloeden. Het gaat wederom over collectieve energie. Ik ben beïnvloed door alle Chicago-house en Detroit-techno en hoe deze nieuwe explosieve scene dapperheid opleverde. 'Ray Guns' is bedoeld om de luisteraar bewust te maken van dat soort krachten.” The Thrill (feat. Maurice) “Hier was ik zodanig beïnvloed door house uit Chicago dat ik een nummer wilde maken als eerbetoon aan die scene. Ik wilde een nummer dat je meeneemt naar een housefeest in Chicago, en dan zijn er die vocalen die zo'n soort trip opwekken. Maurice, dat ben ik gewoon, het is een alter ego! Het is mijn stem die is verlaagd. Ik dacht, ik ga mensen voor de gek houden en schrijf 'featuring Maurice' op.” Honey Dripping Sky “De manier waarop Frank Ocean de ballen heeft om twee nummers samen te pakken en de luisteraar mee op een trip te nemen is geweldig. Dit nummer heeft een behoorlijke dubsectie op het einde en het gaat over wat je meemaakt als er een einde komt aan je relatie, dus het is erg persoonlijk. Het is ook een behoorlijk ongebruikelijk nummer en ik wilde het album afsluiten met een sensationeel gevoel. Het is een statement om te eindigen met een nummer als dit.”"