Russ is alweer toe aan zijn zestiende langspeler, maar voor de rapper markeert zijn nieuwe album het begin van een nieuw levenshoofdstuk. “Het voelt alsof dit mijn debuutalbum is”, vertelt hij aan Zane Lowe van Apple Music. “Op een bepaalde manier is dat het ook. Deze versie van mijzelf heb namelijk ik nog nooit laten zien.” Op SANTIAGO combineert Russ zijn scherpe observaties met muziek vol schoonheid, opgewekt door onder meer dromerig gitaarspel, orkestrale opwellingen en natuurgeluiden. Als het soms overkomt als een gestileerde therapiesessie, is dat geen toeval. “Ik deed therapiesessies in mijn studio via Zoom, vlak naast de microfoon”, vertelt hij. “Soms zette ik de microfoon aan. Het album is letterlijk therapie.” Neem het beschouwende 'Fraud', waarin Russ zijn neiging om mensen het naar hun zin te maken analyseert. Hij stelt zichzelf vragen als “Who am I if I'm not perfect?” [wie ben ik als ik niet perfect ben?] en “Who am I if I need help but can't ask for it?” [wie ben ik als ik hulp nodig heb maar daar niet om kan vragen?]. De spanning van zijn snelle interne monoloog wordt opgebroken door een uitgestrekt refrein met een haast kalmerende werking. “Al heel lang, sinds jonge leeftijd, ontleen ik mijn identiteit aan het helpen van anderen en ervoor zorgen dat iedereen op zijn gemak is”, zegt hij. “En als je het dan onvermijdelijk niet iedereen naar de zin kan maken, is dat een bedreiging voor wie je bent. Ik bezweek toen dat gebeurde.” Die neiging om anderen te willen helpen begon al op jonge leeftijd vanwege zijn chaotische thuissituatie. En die verdween niet toen hij ouder was en muziek ging maken. Naarmate zijn succes toenam, hield hij zich steeds meer bezig met wat hij zelf omschrijft als 'het najagen van medailles'. “Ik werd een slaaf van de perceptie van mij”, zegt hij. “Ik gaf toe omdat ik niet beter wist. Ik dacht: dit is een prima identiteit, het werkt. Ik wist gewoon niet beter. Dat is het moeilijkste besef, dat had ik twee jaar geleden niet kunnen zeggen. Ik wist altijd alles.” In 'I Love You Boy' keert Russ terug naar de tijd waarin hij “opgroeide in een omgeving die agressief en wild” was. “Almacht is het tegenovergestelde van zelfvertrouwen”, zegt hij. “Al die alwetende energie kwam voort uit onzekerheid, en daarom zeg in het tweede couplet: 'Supreme confidence, deep crippling insecurities' [ultiem vertrouwen, diepe, verlammende onzekerheden], dat is zo'n venijnige combinatie. Ik had het ultieme vertrouwen in mezelf, maar ik was ontzettend onzeker over wie ik was en wat ik moest doen, en zoals vaak bij mannen doe je dan alsof je het allemaal wel weet.” SANTIAGO zet Russ neer als iemand die ter plekke de puzzelstukjes op zijn plek legt en schoonheid vindt in het proces, zelfs als de zoektocht naar antwoorden soms pijnlijk en onaangenaam is. “Ik zit op het punt in mijn leven waarop ik bescheiden genoeg ben om te begrijpen dat ik niet alles weet”, zegt Russ. “Ik probeer het uit te zoeken en ik doe mijn best. En ik laat jullie allemaal weten wat ik doe om erachter te komen, misschien helpt dat.”