Elke stap die Donald Byrd zet op Places & Spaces (1975) verdiept de gelukzalige groove van zijn jazzfusion. De gitaren vertoeven in standje weldadige wahwah, de violen schieten crescendo naar de hemel, de baslijnen schommelen als een hangmat en Byrd zelf blaast verkwikkende en bedaarde salvo's door zijn trompet. Het door vaste metgezel Larry Mizell geproduceerde album is een prettige potpourri van sensuele soul, lichte funk en protodisco die langs je oren trekt als een heilzaam briesje.