Het is een frisse lenteavond in het Californische San Jose, maar tussen de muren van het City National Civic lopen de temperaturen flink op. K-popsterren NCT 127 hebben zojuist een knallend concert afgetrapt dat bol staat van de strakke choreografie en onweerstaanbare looks. De leden van de boyband uit Seoul spreken het publiek om beurten toe. Mark, de geblondeerde zanger met wortels in Vancouver, legt de titel van de tour uit: Neo City: USA – The Origin. “Origin staat voor: vanaf dit moment. Het is een nieuw begin dat nu van start gaat.” Dat NCT 127 zich ontwikkelt staat vast. Was het eerdere werk een krachtige mix van hiphop en EDM afgewisseld met gevoelige momenten, op het vierde minialbum WE ARE SUPERHUMAN introduceert de groep een meer toegankelijke, nieuwe sound. De single ‘Highway to Heaven’ steunt op feelgoodsynthesizers afgemaakt met raps, meerstemmige zang en aanstekelijke hooks. ‘Superhuman’ en ‘FOOL’ doen denken aan Justin Timberlake in zijn 20/20 Experience-tijd: kraakheldere pop doorspekt met speelse elektronische accenten. ‘Jet Lag’ is weer een losse pianoballad terwijl ‘Paper Plane’ zachte gitaarpop mengt met dancebeats. WE ARE SUPERHUMAN passeert de super-illusies en omarmt een meer doordachte, menselijke stijl waarin fans zich kunnen herkennen. Het is een mini-album dat een overgangsfase inluidt van een van de allermachtigste K-popgroepen, waarbij de fans (ook wel bekend als 'NCTzens') worden meegenomen op het nieuw ingeslagen pad. Tijdens hun bezoek aan de Beats 1-studio vertelt Jaehyun aan Brooke Reese dat WE ARE SUPERHUMAN het droomalbum was dat ze altijd al hebben willen maken. “Ik denk dat we als mensen volwassen zijn geworden”, voegt Johnny daaraan toe. “Ik denk dat NCTzens dat zullen herkennen in de muziek.” Als het concert in San Jose een graadmeter is dan zal NCT 127 zijn fanschare nóg verder zien uitdijen. Tijdens het tweeënhalf uur durende concert demonstreerden de negen leden feilloos waarom NCT 127 een van de populairste K-popgroepen ter wereld is: adembenemend showmanschap, zoete harmonieën en een sympathieke dosis bescheidenheid. Voor de NCTzens die erbij waren – voornamelijk jonge vrouwen, maar etnisch divers – voelde het concert als een mondiale K-pop-groepsknuffel, en tegelijkertijd als een keerpunt voor de boys uit Seoul. “We spelen ook Koreaanse nummers, maar iedereen zingt gewoon mee”, aldus Johnny bij Brooke Reese. “Dan merk je dat de taalbarrière is doorbroken, en dat zegt veel over de muziek.”