Rouw is de rode draad op Mensch (2002). Herbert Grönemeyer verwerkt er de dood van zijn broer en vrouw mee, onder meer in de ingetogen afscheidsgroet ‘Der Weg’. Daarbij biedt Grönemeyers fenomenale taalgevoel op zijn elfde studioalbum troost en hoop voor alle mensenvrienden, waarbij er regelmatig stiekem mag worden gedanst. Zo put ‘Lache, wenn es nicht zum Weinen reicht’ met twee handen uit zijn geliefde mambo en gooien in rock verankerde songs als ‘Viertel Vor’ en ‘Neuland’ de luiken wijd open.