Op I Am A Bird Now (2005) laten Antony and the Johnsons hun gedachten gaan over zwaarmoedige onderwerpen als benauwende sociale hokjes, je niet comfortabel voelen in je lichaam en de wens om te ontsnappen maar niet weten hoe. Geen wonder dat de barokke pop op het tweede album van Antony Hegarty (tegenwoordig ANOHNI) een claustrofobische beklemming kent, hoe wonderschoon het ook is gearrangeerd met zachte pianoklanken en vredige violen. Dat zit hem vooral ook in Antony's stem: vibrerend, melancholisch en overstromend van ambivalente emoties.