Om te begrijpen wat Rumours zo indrukwekkend maakte, moet je een blik werpen op de muziek die rond dezelfde tijd uitkwam. Het was het tijdperk van de Eagles en Linda Ronstadt, artiesten die net zoals Fleetwood Mac de intimiteit van singer-songwriters combineerden met een zachtere versie van rock-'n-roll. Het was ook het tijdperk van Boston, Foreigner, Pink Floyd en een heleboel andere bands die de rockmuziek uit de jaren 60 naar een hoger niveau tilden. En daar verscheen opeens Rumours. Voor een album waarvan meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht zouden worden, is het waarschijnlijk een verontrustender album dan je zou verwachten. De muziekscene van Zuid-Californië was midden jaren 70 doordesemd van hedonisme. Rumours van Fleetwood Mac kan niet los worden gezien van de cultuur waarin het album ontstond. Dan waren er ook nog onrustige persoonlijke omstandigheden: de twee liefdesrelaties binnen de Brits-Amerikaanse band liepen op de klippen. Maar het album kon alleen maar de tand des tijds doorstaan doordat die pijn zo universeel begrijpelijk is vastgelegd. Jongere generaties kennen het misschien door 'Dreams', dat viraal ging op TikTok, of door de serie Daisy Jones and The Six, dat de melodramatische en mythologische lading van de muziek benut. Hoe dan ook: ook zij kennen het.