Het debuut van Inhaler, It Won’t Always Be Like This uit 2021, was heerlijk uitdagend. Het liet goed zien hoe het is voor een band om door te breken terwijl er een wereldwijde pandemie woedt − met alle hoop en twijfel die daarbij horen. Op dit vervolgalbum vieren de indierockers uit Dublin dat ze zijn vrijgelaten in de wijde wereld. Het is een momentopname van waar de band nu staat. "We waren één jaar aan het touren en dat constante samenzijn had natuurlijk impact op het album", vertelt bassist Robert Keating aan Apple Music. De nieuwe muziek van het viertal is dramatischer, met grootsere refreinen en zelfverzekerder spel, dan op It Won’t Always Be Like This. De grooves zijn robuuster en dat lijkt het gevolg te zijn van die succesvolle tournee, toen de bandleden merkten wat wel en niet aanslaat. "Er zit van begin tot eind een bepaalde emotie in de plaat", vertelt leadzanger Eli Hewson aan Apple Music. "Het was makkelijk om te schrijven over wat er met Inhaler gebeurde, omdat we de hele tijd bij elkaar waren." Er zit ook een opvallend minimalisme in de nummers. "We geloofden dat deze nummers beter waren, dus we dachten dat ze minder informatie nodig hadden", zegt drummer Ryan McMahon. "We wilden dat ze als het ware vrij kunnen ademen." Geïnspireerd door Amerikaanse tournees en de verhalende aanpak van Bruce Springsteen en Bob Dylan, veranderde Inhaler de reikwijdte van de muziek. De bandleden, aangevuld met gitarist Josh Jenkinson, bespreken hieronder alle nummers van het album. Just to Keep You Satisfied Robert Keating: "Ik denk dat we tegen elkaar zeiden: "Dit was het eerste nummer dat voor dit nieuwe album werd geschreven, dus we kunnen er net zo goed mee beginnen." Tekstueel zet het de scène neer: het is vroeg in de ochtend, de eerste dag van de week. Veel frisser dan dit wordt het niet. Het geeft het gevoel helemaal opnieuw te beginnen." Eli Hewson: "We waren ons ervan bewust dat het eerste nummer op het eerste album wel heel groots was. Dit nummer is een beetje minimalistisch. Het maakt het intrigerend, het trekt je naar binnen." Love Will Get You There Josh Jenkinson: "De demo die we voor dit nummer maakten was nog een stuk donkerder." Eli Hewson: "We hadden geen refrein, dus we wisten niet of dit nummer het album zou halen. Toen kwam het refrein en waren we allemaal echt positief. We besloten dat het een van de singles zou worden. Ik denk dat we ook enthousiast waren over die Northern soul-beat. Het ritme klonk heel fris voor ons, omdat we erg gewend zijn aan veel directe en snelle indiebeats. Het gaf ons het gevoel dat we de goede kant opgingen." So Far So Good Ryan McMahon: "Dit was het laatste nummer dat we voor het album schreven. Na de tour met Arctic Monkeys die we in augustus deden ging ik op een dag naar Eli's huis en hij speelde de demo voor me. Ik vond het meteen goed en prikkelend. We waren op zoek naar een nummer om het hele album samen te brengen. Omdat we het zo laat in het proces schreven, kwam het voort uit een bepaalde spontaniteit. We waren al op tournee geweest en hadden verschillende bands op festivals gezien, waardoor we werden geïnspireerd." These Are the Days Josh Jenkinson: "Geen van ons was hier al te enthousiast over in het begin. Maar dat kwam omdat het nog niet helemaal af was." Eli Hewson: "We realiseerden ons dat we iets met een sneller ritme nodig hadden. Dit nummer klonk voor ons als een toegangspoort tot het tweede album, een soort overgangsnummer. Het klinkt alsof het op het eerste album zou kunnen passen, maar het heeft wel een ander geluid." If You’re Gonna Break My Heart Eli Hewson: "Dit is erg beïnvloed door de Amerikaanse muziek waar we destijds naar luisterden. Het is onze manier om met muziek een eerbetoon te brengen aan Amerika. Het voelt als een Amerikaans showband-achtig nummer, dat zo in een theater opgevoerd zou kunnen worden. Het maken van dit nummer leverde de minste problemen op, omdat het klinkt alsof een band het live speelt." Perfect Storm Robert Keating: "De muziek voor dit nummer is zo'n beetje ter plekke geschreven en ook meteen afgemaakt. We begonnen allemaal op precies hetzelfde moment dezelfde melodie te spelen, zonder vooraf iets te hebben afgesproken. Dat was komisch en gebeurt misschien maar bij één op de vijftig nummers die we proberen te maken. Eli heeft echt een goede songtekst geschreven. Het voelt als een verhaal, dit nummer, het voelt alsof het op reis gaat." Dublin in Ecstasy Ryan McMahon: "Dit is het oudste nummer van ons album. We speelden dit al live toen we 17 of 18 jaar oud waren. Het klinkt nu wel meer alsof we echt een band zijn. Onze allereerste fans voelden zich aangetrokken tot dit nummer, al wisten we nooit echt waarom. We hebben geprobeerd terug te gaan naar die gemoedstoestand." Eli Hewson: "Omdat het album gaat over hoe het is om in een band te zitten, voelde het goed om een deuntje dat we in onze begindagen zo vaak speelden op de plaat te zetten. Het klinkt een tikje nostalgisch voor ons." When I Have Her on My Mind Robert Keating: "De muziek hiervoor is grotendeels geschreven tijdens soundchecks die we deden terwijl we op tournee waren in Amerika. Vlak voordat we dit maakten luisterden we naar Deftones. Muzikaal zit er een beetje nostalgie in omdat het een van onze favoriete tours was. We gingen naar plekken waar we nooit eerder waren geweest." Valentine Ryan McMahon: "Je mag raden op welke dag van het jaar dit nummer werd geschreven." Robert Keating: "Ja, dit schreven we op Valentijnsdag, geniale marketing van ons toch? Het laat zien hoe helder we toen dachten: we noemen het gewoon ‘Valentine’. We vonden de juiste toon. Het klinkt heel fris. Het doet me denken aan zoveel verschillende bands, terwijl het ook niet echt klinkt als één in het bijzonder. Dat vind ik altijd een goed teken." The Things I Do Eli Hewson: "Ik herinner me dat ik de akkoorden hiervoor in dezelfde periode schreef als 'Just to Keep You Satisfied'. Ik stuurde het naar Josh en dacht: wil je hier een beat overheen zetten? Je raadt het al: nog geen vijf minuten later kwam hij terug met een beat. We namen het mee naar de woonkamer en begonnen het te spelen. Martin Slattery, die vroeger in de band Black Grape speelde, verzorgt het pianospel. Dat doet hij fantastisch." Ryan McMahon: "Hij was de Billy Preston voor deze plaat en inspireerde ons. We moesten ons best doen om te spelen met iemand die niet bij ons hoorde." Eli Hewson: "Het is zoals het moment in Get Back {documentaire over The Beatles) dat Billy Preston binnenkomt en ze allemaal zeggen: "Oh shit"." Now You Got Me Ryan McMahon: "We probeerden een ander nummer te maken maar slaagden daar niet in. Uit frustratie wilden we vroeg naar bed, maar toen begon Rob dit vanuit het niets te spelen." Eli Hewson: "Binnen anderhalf uur was het hele nummer er, inclusief refrein. Je moet altijd open blijven staan voor dit soort nummers, want ze kunnen zomaar voorbijkomen en schrijven zichzelf soms." Robert Keating: "Bij het eerste album waren we allemaal nog aan het leren, soms moest iets honderden keren opnieuw. Omdat we zoveel hebben opgetreden is het nu net als fietsen. Het voelt gewoon goed en dat heeft zeker invloed gehad op onze muziek." Josh Jenkinson: "Al wil ik dit tweede album voor geen goud opnieuw hoeven maken." Eli Hewson: "Gelijk heb je."