Voor violist Fenella Humphreys was het belangrijk om de juiste plek te vinden voor haar Klassieke sessie. "Mijn flat was te klein voor een goed klinkende opname. Een van mijn vrienden in Londen zei dat we zijn huiskamer mochten gebruiken", zegt ze. "Het was gek om op te nemen in een kamer vol banken en tapijten, maar het was ontspannen en relaxt op een manier die bij opnames normaal niet voorkomt." Die ontspannen sfeer wordt weerspiegeld in het eerste stuk van de sessie, Debussy's 'La Fille aux Cheveux de Lin' ('Het meisje met het linnen haar'). "Debussy schreef dit oorspronkelijk voor piano in 1909 en 1910", legt Humphreys uit. "Ik luisterde er graag naar toen ik klein was. Mijn vader vond een arrangement voor me voor viool en piano. Tijdens de lockdown begon ik muziek waarvan ik hou te arrangeren voor onbegeleide viool. Dit was een van de eerste arrangementen die ik schreef. Het voert me terug naar toen ik tien of elf was, en de wereld een veel eenvoudigere plek leek." Henry Mancini's 'Moon River' is ook een opnieuw gearrangeerd stuk dat door Humphreys is opgevrolijkt. "Toen ik Breakfast at Tiffany's zag, wilde ik Audrey Hepburn zijn", herinnert ze zich. "Het moment dat ze bij het raam zit bij de nooduitgang en 'Moon River' zingt is gewoon perfect. Ik zal nooit in staat zijn om zoiets na te bootsen, of om zo te zingen, maar ik kan wel dit lied pikken, het uitvoeren en het me inbeelden!" Voor haar laatste stuk wendde Humphreys zich tot haar vriendin Seonaid Aitken voor inspiratie. "Seonaid is een geweldige alleskunner. Ze is een briljante violist, componist, vocalist, traditionele muzikant en jazzartiest", zegt ze. "'The Mad Piper' is een uitmuntend stuk dat ze oorspronkelijk schreef om uit te voeren bij het laatste vioolexamen van haar muziekopleiding. Het bevat folkinvloeden en ongeremde virtuositeit. De adembenemende melodie in het begin is een van de belangrijkste redenen dat ik zo verzot raakte op deze muziek."