Wie houdt van de reflectieve kant van wijlen Lyle Mays, lange tijd toetsenist bij de Pat Metheny Group, zal dit album prachtig vinden. Het klinkt alsof Clemens Christian Poetzsch wordt meegesleurd door zijn vertragende tempowisselingen en creativiteit, en het onzekerheidsprincipe van natuurkundige Werner Heisenberg gebruikt als een springplank voor zijn creatieve verbeeldingskracht. Soms dromerig, dan weer voortstuwend: Poetzsch’ muziek loopt over van harmonische vertragingen, orgelpunten en overlappende akkoorden. Het resultaat is een verzameling verstilde geluidswerelden die in beweging wordt gezet door een reeks euforische momenten, die niet voorspeld of afgedwongen kunnen worden. Poetzsch’ beeldende commentaar op ‘Stilles Sehnen’ kan worden gezien als een metafoor voor het hele album: “Geen grens tussen hemel en water, geen horizon te zien.”