Geïnspireerd door Gregoriaanse zang, meerstemmige muziek uit de Renaissance en eenstemmige kerkliederen heeft het zogenaamde 'mystieke minimalisme' van componist Arvo Pärt uit Estland het landschap van de hedendaagse klassieke muziek voorgoed veranderd. Pärt bereikte een groot publiek met deze baanbrekende opname uit 1984, tot stand gekomen onder supervisie van Manfred Eicher - visionair producent van zowel klassieke muziek als jazz - en uitgebracht op het toen juist opgerichte label ECM New Series. Het werk combineert de sobere schoonheid van vroege muziek met een hedendaags minimalisme, resulterend in twee versies van 'Fratres': een obsederend duet van piano en viool door Keith Jarrett en Gidon Kremer en een wervelend arrangement gespeeld door 12 cellisten van de Berliner Philharmoniker. In het droevige 'Cantus in Memory of Benjamin Britten' horen we verre klokken luiden. Hun spookachtige, maritieme geluid klinkt als een somber afscheid van de Britse componist die zoveel van de zee hield. Het dubbelconcert 'Tabula Rasa' is tegelijkertijd wiskundig precies en uiterst ontroerend, met Kremer en collega-violiste Tatiana Grindenko die verfijnde melodische patronen weven boven de geprepareerde piano van Alfred Schnittke en een subtiel maar overdonderend krachtig kamerstrijkorkest. Volgens Eicher is de opname 'een fascinerende ontmoeting tussen de meest onconventionele stilisten en de belangrijkste virtuozen van de hedendaagse klassieke muziek en jazz'.