Het Braziliaanse militaire regime had in 1972 weliswaar de tropicaliabeweging de kop ingedrukt, maar de zaadjes waren geplant voor de bloei van de música popular brasileira. In dat klimaat verscheen het gelijknamige debuut van Arthur Verocai, in de jaren daarvoor arrangeur voor onder meer Jorge Ben. Het is een ware lust voor de oren: een orkest van twintig man sterk, blazers, elektrische piano en de musici van Banda Black Rio maken een gelukzalig geheel van samba, bossanova, funk, psychedelica en jazz. Met recht een onvergetelijke vergeten klassieker.